Un miserabile, bon Natal

per Lincoln Steffens

pictura per Thomas Victor Hall

        Le commercio de mi patre pare esser un commercio de expansion tarde, ma continue.  Ille e su collega local, Llewelen Tozer, non faceva un mal jammais.  Illes laborava sempre pro lor familia e pro ”le boteca”, le qual cresceva con le urbe.

        Durante que le magazin ganiava profito, mi patre comprava terra a stratas 16e e K, e nos construeva un casa.  Illo esseva proxime a un schola nove.  Mi parentes esseva de concorda, que le habilitates de lor infantes debeva haber tote le education, le qual existeva.  Io me non interessava jammais.

        Lo que me interressava esseva le stallos, le qual esseva post le casa.  Mi patre permitteva que io designava un stallo plus parve que le alteres.  Io sperava que illo significava que io vadeva reciper un pony a Natal.  Io voleva un pony, e pro assecurar, io declarava a mi parentes que io voleva nihil ultra.

        Mi patre demandava, ”Non un par de bottas alte?”

        Illo esseva difficile, ma io me determinava super le pony.

        Quando le vespere ante Natal veniva, io habeva perdite tote spero de un pony, e io pendeva mi calcea de Natal con illos de mi sorores.  Nos ben dormiva ille nocte, ma nos nos eveliava a ses horas del matino.  E la esseva multe donos, multe cosas meraviliose, ma io videva que mi calcea esseva vacue.  Mi sorores critava pro gaudio, usque illas videva me stante con nihil.  Illas curreva con me a mi lecto, e la nos totes plorava.  Io me levava e vadeva sol al stallo, e la io plorava.  Mi matre tentava parlar a me; peter me mangiar jentaculo.  Io non poteva.

        Post - io non sape le tempore - certo un alo duo horas - io veniva al culmine de mi dolor al causa del vista de un homine super un pony in le strata, un pony con un sella nove.  Io cadeva al scala ante le casa con un inundation de lacrimas, quando io audiva un voce.

        Illo diceva, ”Hallo, puero, tu cognosce un puero nominate Lennie Steffens?”

        Io diceva per mi lacrimas, ”Si.  Ille es io.”

        Ille continuava a dicer qualcosa: ”deberea venir a ci septe horas.  Ma io bibeva e combatteva... hospital...”

        Io diceva, ”A basso.”

        Ille diceva iratemente, ”Que passa?  Esque le cavallo te non place?”

        Ille continuava a peter.  Al fin io montava e vadeva lentemente, tanto felice, con tanto excitamento, que io non sapeva lo que io face.  Io nos tornava e curreva non al casa ma al stallo.  Mi sorores veniva, e nos totes removeva le sella, le conduceva a in le stallo, ligava e nutriva.  Durante le resto del die, nos pectinava le pony.

        Ma ille Natal, esque illo esseva le plus bon o le plus mal que io ha vidite?  Mi patre sovente me demandava super isto.  Io ora pensa que illo esseva ambe.  Illo vadeva le distantia inter le miseria del corde al felicitate explodente - troppo rapidemente.  Un persona matur quasi non poterea tolerar lo.