La Stella

        per H.G. Wells, 1926

        (condensate)

        

        Il esseva le prime die del nove anno, que le annuncio esseva facite, quasi simultanemente de tres observatorios, que le motion del planeta Neptuno ha devenite abnormal.        

        Le plus grande parte del mundo esseva ignorante super le existentia del planeta, e le discoperta de un parve macula pallide de lumine in le area causava multo poc agitation.

        Le sol con su parve maculas del planetas e cometas nata in tal vacuitate, que illo quasi destrue le imagination.

        Illo esseva grande e pesante, hastante al brillantia del sol.

        Un jornal de London annunciava le opinion de Duchine que iste planeta nove e estranie vadeva verisimilemente collider con Neptuno. Le 3 januario gente expectava a vider qualcosa obvie in le celo; e illes videva simplemente le stellas como illes habeva sempre los vidite.

        Usque le alba in London, e le altere stellas deveniva pallide. Le policiero oscitante videva le cosa, le turbas occupate del mercato, le obreros comenciante al labor, e marineros attendente le die — un stella blanc veniente subito al west del celo!

        In cento observatorios habeva agitation. Le planeta del spatio esseva un grande massa de foco.

        Le marineros, qui sapeva nihil del stella, ora videva que illo se levava como un parve luna.

        Ubique habeva turbas de spectatores, attendente le nove stella. Illes critava, "Illo es plus brillante! Plus proxime!"

        Con le obscuritate del nocte sequente, le stella estranie de novo se levava. Illo esseva tal brillante, que le luna pareva le fantasma de sue mesme.

        Le maestro del mathematica sedeva in su camera e pulsava le papiros ab se. Su calculationes esseva complete. Le die sequente a meridie, ille entrava le sala del lecturas.

        Ille diceva, ”Il pare, totes, si io pote dicer le affaire clar e curte, que le humanitate ha vivite in van.”

        Le nocte sequente le stella se levava post le tempore previe, e su brillantia esseva si forte que le celo deveniva blau. Il pareva que illo esseva un quarto del grandor del luna.

        Trans le christianitate un murmure se levava. Illo esseva le ruito del campanas in million de turres, appellante totes a non longe dormir e peccar, ma a colliger se in ecclesias e precar.

        Le stella ardente forsan vadeva collider con le Terra o certo passar proxime a illo. Le maestro prevenir: ”tremores del terra, vulcanos, cyclones, inundationes, e temperaturas al altitudes incognoscite.”

        Totevia vos non debe imaginar que le tote mundo esseva in terror pro le stella. Novem de dece humanos ancora esseva occupate con lor affaires normal.

        Illo se levava super America, quasi le grandor del luna. Un vento calide sufflava, e a Virginia e Brasil e le valle del Fluvio de Sancte Laurentio esseva fulmine purpuree e grandine plus grande que jammais. Le nive e glacie supra le montanias comenciava a funder, e rivieras alte portava le corpores de homines e animales via.

        Secundo le costa de Argentina le undas esseva plus alte que jammais, coperiente integre citates. Tremores de terra comenciava del Americas al Circulo Arctic, durante que edificios e muros cadeva a destruction.

        China esseva blanc brillante. Super Japon e tote insulas al est de Asia esseva foco rubie pro le fumo, que le vulcanos jectava. Le nives de Tibet e Himalaya se fundeva, e le junglas de India ardeva.

        Un meravilia alora veniva. Le stella non se levava.

        Le stella e le Terra ja esseva le plus proxime, e le stella passava. Illo esseva viagiante al Sol.

        

        Le astronomos de Marte certo videva isto de lor puncto de vista. Un scribeva, ”Considerante le massa e temperatura del rocchetta, le qual esseva jectate per nostre systema solar al Sol, le sol differentia es un poc reduction del areas blanc (probabilemente aqua gelate) proxime a ambe polos.” Isto monstra como parve le plus grande de catastrophes pote parer del distantia de poc milliones de millias.