Gerilleau se plangeva, "Alcuno debeva entrar le canoa. Esque nos debe sempre fugir ab iste formicas quando illos appare?"
Il habeva un silentio longe.
Ille subito diceva con ira, "Cata formica in le canoa - io los ardera vivente! Que on debe facer?"
Le idea placeva a tote le marineros, e totes alacremente adjutava; illes tirava le corda al nave, lo secava e lassava le barca cader, e ardeva le Santa Rosa con petroleo. Le canoa tosto felicemente brillava in le profunditate del nocte calide.
Que on debe facer? Iste question se retornava le die sequente, quando le nave con cannon attingeva Badama.
Iste loco con domos e cabanas con tectos de herba e un molino vetule de sucro pareva multo calme in le calor del matino, e monstrava necun signo de homines vivente.
Le aure pro linguas de Holroyd audiva qualcosa de armas.
Illes prendeva le barca e le binoculo e vadeva pro examinar le loco. Illes videva un numero de grande formicas, le quales stava e appareva a reguardar les. Holroyd opinava que ille videva parve muros de terra inter alcun domos. Illes videva un skeleto human, multo pur e brillante, jaciente super le terra.
Gerilleau diceva, "Enviar un partita pro examinar es impossibile - impossibile."
Un tempesta subito eveniva, e postea le nocte deveniva bellemente placente e calme, e totes dormiva super le ponte - excepte Gerilleau, qui se rolava e parlava in susurros. A un bon hora del matino ille eveliava Holroyd.
Le capitano diceva, "Io ha decideva! Io discargara le cannon!"
Illes colpava e destrueva le molino de sucro.
Ille diceva al Holroyd, "Isto es van. Totalmente van."
Postmeridie le nave de novo comenciava navigar secundo le rivo. Durante le vespere un partita de marineros prendeva le corpore del secunde e le interrava proxime al rivo, ubi le formicas nove non appareva.
No comments:
Post a Comment