Campana del Justitia

LE CAMPANA DEL JUSTITIA

Horace E. Scudder (1890?)

     Un imperator roman habeva le fortuna mal del perdita de su viso. Ille voleva que su populo non vaderea esser tanto pejor pro iste perdita; assi ille faceva que un campana pendeva in su palatio, e un lege esseva facite que alcuno, qui habeva un mal a esser facite juste, debeva tirar le corda con su manos e assi sonar le campana.

     Per fortuna, un serpente habeva su cava sub le fin del corda del campana. Hic illa educava su juvenes, e un belle die quando le parve serpentes poteva lassar le loco, illa les conduceva ex illac pro aere fresc. Post que illes habeva partite, un bufon veniva e se inclinava al loco. Ille non partiva quando le serpente se retornava.

     Le serpente non poteva repeller le bufon, assi illa involveva su cauda circum le corda e sonava le campana del justitia. Un judice veniva a basso sed videva nemo, e se retornava. Le serpente sonava le campana con le mesme maniera.

     Tunc le judice reguardava con attention e remarcava le serpente e le bufon. Ille se retornava al imperator e le contava lo que ille habeva vidite.

     Le imperator diceva, ”Il es multo clar que le bufon ha facite mal. I a basso, repelle le bufon, occide lo, e da al serpente su loco de novo.”

     Tanto esseva exequite. Alora, post pauc dies, durante que le imperator esseva in su lecto, le serpente veniva in le camera e verso le lecto del imperator. Le servientes esseva super le puncto de repeller le serpente, sed le imperator les prohibiva.

     Ille diceva, ”Illo me non damnara; io esseva juste ad illo. Que nos vide lo que illo facera.”

     Tunc le serpente glissava super le lecto e poneva un joiel, le qual illa portava in su bucca, super le oculos del imperator. Tunc illa glissava ex le camera, e nemo la videva jammais. Sed quando le joiel habeva essite ponite super le oculos del imperator, su viso se retornava e ille poteva vider si ben que alteres.