LE INSULA DEL TRESOR

        per Robert Louis Stevenson

ancora = un instrumento pesante, que tene un nave al mesme loco 
barril = un receptaculo de ligno, alte con lateres ronde
papagai = un ave, que pote parlar
pirata = un fur del mar
rum = un biberage de alcohol e sucro
telescopio = un longe instrumento pro vider cosas in le distantia

        I

LE PIRATA VETULE

        LE CAN VETERE DEL MAR AL ”COMMANDANTE BENBOW”

        Io le memora, como si il esseva heri, como ille veniva con pede pesante al porta del albergo, su coffro del mar sequente post ille in un carretta a mano - le cauda de capillos, que cadeva super le spatula del mantello immunde e blau, le vulnere del lamina trans un gena, comenciante su canto vetule del mar, que ille cantava depost tanto frequentemente:

        Dece-cinque super le coffro del morte -

        Yo-ho-ho, e un bottilia del rum!”

        Ille diceva post un longe tempore: ”Isto es un baia parve pro me, e bar ben situate. Clientes multe, amico?”

        Mi patre diceva, que no, clientes multo poc, e nos manca de plus multe.

        Ille diceva: ”Alora, isto es le le’to pro me. Vos me pote appellar ’Capitano’. O, yo vide lo que vos vole - assi”; e ille jectava tres o quatro monetas de auro al porta.

        Ille diceva, parente tanto feroce de un commandante: ”Vos me pote dicer, quando yo fini per illo.”

        Durante le tote die, ille con un telescopio attendeva apud le baia o super le precipitio; durante le tote vespere, ille sedeva in un angulo del salon juxta le foco, e bibeva le rum con aqua multo forte.

        Ille me conduceva al latere un certe die, e promitteva donar quatropenny de argento, si io simplemente observava super un marinero con un sol gamba, e le informava al momento, quando ille appareva.

        De tempore in tempore, ille appellava pro donar vitros pro totes, e fortiava tote le clientes tremente a ascoltar su historias o cantar con su canto. Su historias de totes esseva lo que terreva le homines. Illos esseva contos de tante disgusto - de suspender al furca, e ”promenar super le planca”, e tempestas super le mar. Homines timeva alora, ma, reguardante retro, illes lo amava bastante.

        Ille esseva irate simplemente un vice, e isto esseva al fin, quando mi patre povre habeva le maladia, que le occideva.

        Le medico Livesey veniva un certe postmeridie pro vider le patiente, acceptava un poc cena de mi matre, e vadeva al salon pro fumar un pipa, usque su cavallo veniva del village, proque nos habeva nulle casa pro cavallos al Benbow vetere. Subito ille - le capitano, illo es - comenciava su canto eterne:

        Dece-cinque super le coffro del morte -

        Yo-ho-ho, e un bottilia del rum!

        Interim le Capitano gaudeva gradualmente de su musica, e al fin colpava con un mano super le tabula ante ille in un maniera, que nos totes sapeva a intender silentio. Le tote voces cessava immediatemente, totes salvo le medico Livesey. Le capitano le reguardava ferocemente un momento, de novo colpava, reguardava ancora plus ferocemente, e al fin comenciava per blasphemar inimicalmente.

        Le medico respondeva: ”Io ha un cosa te dicer, que, si tu continua biber le rum, le mundo essera eliminate tosto de un criminal multo immunde!”

        Le capitano saltava a pede, tirava e aperiva un cultello plicabile de mar, e lo equilibrava super un mano, e menaciava a fixar le medico al pariete.

        Le medico diceva: ”Si tu non pone immediatemente le cultello in tu tasca, io promitte, parola de honor, tu pendera al furca al judicio sequente.”

        Postea un battalia del reguardos fixe sequeva, ma le capitano tosto cedeva, retornava su arma, e retornava se a su sedia, durante que ille se plangeva como un can vincite.

        Le medico continuava: ”Ora, proque io sape, que il ha un tante homine a mi districto, tu essera certe, que io ha un oculo super te die e nocte. Io es non solmente un medico; io es un judice.”

        Tosto postea, le cavallo del medico Livesey veniva al porta, e ille vadeva foras, ma le capitano taceva durante le vespere e multe vesperes futur.

        CAN NIGRE APPARE E DISPARE

        Il esseva brevemente poste isto, que le prime del cosas mysteriose eveniva, que al fin pro nos eliminava le capitano.

        Alora, matre esseva al etage superior con patre, e io poneva in ordine le tabula de jentaculo pro le retorno del capitano, quando le porta aperiva se, e un homine, que io non habeva vidite jammais, entrava.

        Ille demandava con un typo de surriso: ”Es iste tabula ci pro mi amico Bill?”

        Io le diceva, que io non cognosceva su amico Bill, e que isto esseva pro un homine, qui habitava in le casa, que nos appellava ”le Capitano”.

        Ille diceva: ”Alora, mi amico Bill se appellarea capitano, probabilemente. Ille ’a un vulnere trans un gena. Yo e tu va vader retro in le salon, filio, e se celar post le porta, e nos va dar Bill un parve surprisa - benedice su corde.”

        Io esseva multo disturbate e territe. Al fin, le capitano entrava.

        Le estraniero diceva: ”Alora, Bill, tu me co’nos’e; tu co’nos’e un amico vetere del mar, certo.”

        Ille diceva: ”Can Nigre!”

        ”Nos nos va seder, per favor, e parlar como amicos vetere del mar.”

        Longemente, io faceva certo le plus bon pro ascoltar. Postea il habeva un explosion subite del altere ruitos, e illes blasphemava grande - le sedias e le tabula cadeva in un cumulo, le colpo del aciero sequeva, e postea un crito de dolor, e le instante sequente, io videva, que Can Nigre fugiva plenmente.

        Le capitano diceva: ”Jim, rum.”

        Durante que io faceva poc passos in error, io audiva un cadita forte in le salon, e, currente, videva le capitano jaceva plenmente super le solo. Al mesme instante, mi matre, alarmate del critos e combatto, veniva a basso pro adjutar me. Inter ambe nos, nos levava su capite. Il esseva un adjuta felice pro nos, quando le porta se apereva, e le medico Livesey entrava pro visitar mi patre.

        Nos critava: ”Oh, medico, que nos facera? Ubi es le vulnere?”

        Le medico diceva: ”Tanto vulnere que io e vos ha. Le homine ha habite un maladia del cerebro, como io le prevenite. Jim, apporta un bassino.”

        Quando io retornava con le bassino, le medico ja lacerava le camisa del capitano, e discoperite su grande bracio forte. Alcuno habeva imprimite la: ”Ecce fortuna”, ”Un vento bon” e ”Billy Bones le bon homine”.

        Ille ha prendite un quantitate grande del sanguine, ante que le capitano aperiva su oculos, e riguardava circum se.

        LE MACULA NIGRE

        Circa meridie io veniva al porta del capitano con biberages e medicamentos.

        Ille diceva post un certe tempore: ”Jim, esque tu videva iste die le ’omine del mar?”

        Io demanda: ”Can Nigre?”

        ”Il ’a pejor, qui le ’a inviate. Alora, si yo non pote fugir, e illes me invia le macula nigre, memora, que il es mi coffro vetule, que illes cerca; tu monta un cavallo - tu pote, nonne? Alora, tu monta un cavallo, e va - alora, si, mi va dicer! - a ille medico condemnate, e dice, que ille voca totes. Yo esseva le officiero secunde - io esseva le officiero secunde - de vetule Flint, e yo es le sol, qui co’nos’e le loco. Ma tu non va confessar, a minus que illes va poner le macula nigre super me, o a minus, si tu vide de novo le Can Nigre, o un ’omine del mar con un sol gamba, Jim - super toto le.”

        Ma, como affaires eveniva, mi patre povre moriva subito ille vespere, que poneva a latere tote affaires altere.

        Le affaires tanto eveniva, usque le die post illes interrava mi patre, quando circa tres horas de un meridie amar, nebulose e glacial io stava al porta, plen de pensatas triste de mi patre, quando io videva, que alcuno vadeva lentemente preter le cammino.

        Ille es clarmente cec, nam ille colpate ante se per un baston.

        Ille stopava un poc distantia ante le albergo, e, levante su voce, adressava le aere ante se: ”Per favor, un amico benevole, informa un homine cec e povre, qui ha perdite le habilitate preciose del oculos durante le defensa de su pais native - e Deo benedice le rege - ubi o in qual parte de iste pais ille ora es?”

        Io diceva: ”Vos es a Commandante Benbow, le Baia de Collina Nigre.”

        Ille diceva: ”Io audi un voce, un voce juvene. Per favor da me tu mano, mi amico benevole e juvene, e me guida!”

        Io extendeva mi mano, e le creatura espaventabile, parolante basse, e sin oculos, lo sasiva immediatemente.

        Ille diceva: ”Ora, puero, me conduce al capitano.”

        Le Capitano povre levava su oculos, e solmente con un reguardo le rum vadeva foras de ille, e le lassava solemne.

        Le homine cec diceva: ”Extende tu mano dextre. Puero, prende su mano leve al carpo, e apporta lo proxime a mi dextre.”

        Ambe nos obediva al littera, e io videva que ille passava qualcosa ab le cavo de su mano al mano del capitano, que se immediatemente claudeva circa illo.

        Le homine cec diceva: ”E ora illo es finite.”

        E con le parolas, ille me lassava subito, e con habilitate surprendente saltava del salon e al cammino. Io lassava le carpo del capitano, que io ancora teneva, e ille tirava su mano, e reguardava a illo.

        Ille critava: ”Le ’ora decime! Sex ’oras!”

        E ille saltava al pedes.

        Alora, con un sono peculiar, ille cadeva del statura plen al facie al solo.

        Io certo non amava le homine jammais, ma quando io videva que ille habeva morite, io plorava multo.

        LE COFFRO DEL MAR  

        Le parve village esseva proxime e foras del vista al latere del baia vicin. Le commando del capitano pro attinger immediatemente un cavallo e vader al medico Livesey vadeva lassar mi matre sol e sin defensa. Il habeva ja le lumine del candelas, quando nos arrivava al village. 

        Nulle anima voleva consentir a retornar con nos a Commandante Benbow. Mi matre los reprimendava. Illa non vadera perder - illa declarava - moneta, que pertine a su filio sin patre.

        Nos glissava poste le barrieras sin ruito ma rapidemente, e nos videva nihil a accrescer le terror, usque le porta del Commandante Benbow esseva claudite poste nos. Io claudeva immediatemente le serratura, e nos stava e respirava forte un momento in le obscuritate, sol in le casa con le corpore del capitano morte.

        Illa diceva, post io habeva facite assi: ”Alora nos debe attinger le clave ab ILLO.”

        Super le solo, proxime a su mano, il habeva un parve circulo de papiro, nigre a un latere. Io non poteva dubitar, que isto esseva le MACULA NIGRE. Io lacerava su camisa al collo, e certo la, pendente a un pecia de un corde immunde, que io habeva secate, nos trovava le clave. Con iste victoria, nos esseva plenate con spero, e accelerava a supra sin retardar al parve camera, ubi ille longemente habeva dormite, e ubi su coffro stava. 

        Il habeva ante nos, le objectos ultime del coffro, un pachetto de papiros in un tela, e un sacco, que dava le sono de auro. Illa comenciava a contar le quantitate del debita del Capitano ab su sacco a illo que io teneva.

        Mi audite in le aere silente e glacial un sono, que apportava le corde al bucca - le baston del homine cec colpante super le via.

        Illa diceva, saltante al pedes: ”Io prendera lo que io ha.”

        Io diceva, prendente le pachetto: ”Io prendera isto pro completar le debita.”

        Le momento sequente, ambe nos palpava ante nos preter le scala, lassante le candela juxta le coffro; e le momento sequente, nos habeva aperite le porta, e fugite totalmente.

        LE FIN DEL HOMINE CEC

        Io repeva de novo al ripa.

        Mi inimicos comenciava arrivar, septe o octo. Tres homines curreva insimul. Le homine in le medio esseva le homine cec.

        Illes esseva surprendite a discoperir que le porta esseva aperte.

        Ille critava: ”In, in, in!”

        Quatro o cinque immediatemente obediva. 

        Alora un crito ex le domo: ”Bill es morte!”

        Un homine se appoiava in un fenestra con le capite e spatulas.

        Ille critava: ”Pew, illes esseva ci ante nos.”

        Pew critava: ”Esque illo es la? Le mappa de Flint, illo es.”

        Le homine respondeva: ”Nos lo non vide.”

        Le homine cec, Pew, critava: ”Il es le obreros del albergo - il es le puero.”

        Un altere ruito veniva de collina del latere del baia - le ruito de cavallos currente.

        Le piratas se tornava e fugiva. Post un medie minuta, il habeva nulle signo de illes salvo Pew. Al fin ille se tornava al village, e curreva poc passos ultra me. Ille de novo curreva, alora confundite completemente, justo sub le plus proxime del cavallos currente.

        Io saltava al pedes, e salutava le cavalleros.

        Novas de un barca estranie habeva vadite del village al officiero Dance, e le inviava a nos ille nocte. Io me retornava al Commandante Benbow.

        ”Alora, Hawkins, que illes cercava?”

        Io respondeva: ”Io crede, que io ha le objecto in mi tasca; e, dicer le veritate, io volerea poner lo in un loco secur.”

        Sr.Dance diceva: ”Dogger, tu ha un cavallo bon. Prende iste puero post te!”

        Quando io me sedeva, tenante le cinctura de Dogger, le officiero diceva le ordine, e le partita comenciava secundo le cammino al casa del medico Livesey.

        LE PAPIROS DEL CAPITANO

        Nos vadeva con velocitate secundo le cammino tote, usque nos arrivava ante le porta del medico Livesey. Le porta esseva aperite quasi immediatemente del domestica. Illa diceva que ille ja arrivava postmeridie, sed vadeva al sala pro mangiar e passar le vespere con le proprietario. Sr.Dance descendeva la, e conduceva me con ille.

        Un domestico conduceva nos secundo un vestibulo, e monstrava a nos un bibliotheca grande, ubi le proprietario e medico Livesey se sedeva, con le pipa in le mano, a ambe lateres de un foco brillante. Le proprietario es un homine grande e corpulente.

        Le officiero stava recte, e contava su historia.

        Le medico diceva: ”Alora, Jim, tu ha le affaire, que illes cercava, nonne?”

       Io le dava le pacchetto, e diceva: ”Ecce illo, senior.”

        Le pacchetto esseva claudite per filo, e le medico debeva tirar le cassa con instrumentos, e secava los per le cisorios medical. Illo contineva duo cosas - un libro e un papiro.

        Le proprietario critava: ”Isto es le conto de un can con un corde nigre.”

        Le medico aperiva le papiro con grande attention, e cadeva de illo un mappa de un insula con le profunditates, le nomines del collinas e omne detalios que esseva necesse pro conducer un nave a loco secur proxime al bordo de illos.

        Le proprietario diceva: ”Post tres septimanas - tres septimanas! - duo septimanas - dece dies - nos habera le plus bon nave, senior, e le plus bon equipa. Hawkins essera le puero del camera del capitano.”

        Le medico diceva: ”Trelawney, il ha solmente un homine, que io time. Te, nam tu non pote retener le lingua.”

        

        II

LE COCINERO DEL MAR

        IO VADE AL PORTO

        Le tempore esseva plus longe que le proprietario credeva, ante que nos esseva preparate pro le mar. Io sojornava al sala sub le carga de vetule Redruth, le guardiano del chassa.
        Le septimanas passava, usque un littera veniva pro le medico Livesey con le adresse: ”Aperi in le caso del absentia de ille per Tom Redruth o juvene Hawkins”:

                Le Albergo del Ancora Vetule, 1e martio -

                Le nave es comprate e preparate. Le nomine HISPANIOLA. Io lo ha obtenite de mi amico vetere, Blandly. Le homine admirabile travaliava pro me, quando ille discoperiva le porto, a que nos navigara - le tresor, io vole dicer.

                Io voleva circa vinti homines - in le caso de nativos o piratas - e io non pote trovar mesmo pocos, usque le fortuna apportava a me le mesme homine, de qui io habeva le besonio. Le nomine es ”Longe Johannes” Silver, e ille ha perdite un gamba. Inter me e Silver, nos obteneva post poc dies un equipa del homines dur del mar.

                Lassa juvene Hawkins vader immediatemente pro visitar le matre, con Redruth como guardiano; postea ambes veni con velocitate plen.

                        Johannes Trelawney

         Le matino sequente, io e ille vadeva a pede a Commandante Benbow, e io trovava mi matre in bon sanitate e anima. Le nocte passava, e le die sequente post le repasto del vespere, Redruth e io de novo vadeva a pede secundo le cammino.

        Un carro nos prendeva. Io dormiva multo.
        Io aperiva le oculos a trovar, que nos stoppava ante un grande casa. Nos veniva al anterior de un grande albergo, e se incontrava con le proprietario Trelawney. Ille portava le vestimentos de un commandante del mar, in drappo blau.
        Io critava: ”Oh, senior, quando nos va navigar?”
        Ille diceva: ”Navigar! Nos va navigar deman!”

        SUB LE SIGNO DEL TELESCOPIO

        Quando io finiva le jentaculo, le proprietario me dava un nota a Johannes Silver a un parve bireria con un signo de un grande telescopio de laton.
        Le clientes esseva homines del mar, e illes parlava tanto alte que io restava al porta, timente a entrar.
        Durante que io attendeva, un homine veniva de un camera, e a un reguardo io me sentiva certe, que ille esseva Longe Johannes. Le gamba leve esseva removite completemente, e sub le spatula leve ille portava un baston a ambular. Alora, a parlar le veritate, del prime mention super Longe Johannes in le littera del proprietario Trelawney, io timeva que ille poteva esser le marinero con un gamba, super que io observava tanto longemente. Io habeva vidite le Capitano e Can Nigre e le homine cec Pew, e io credeva, que io sapeva lo que esseva un pirata - un creatura multo differente de iste proprietario munde e agradabile.
        Io demandava, durante que io extendeva le nota: ”Senior Silver?”
        Ille diceva multo alte, dante su mano: ”Oh! Yo comprende. Tu es nostre puero nove del nave. Yo va vestir le capite con mi cappello vetule, e vader con tu al capitano Trelawney.”
        Quando nos vadeva al albergo, le proprietario e le medico Livesey sedeva le un con le altere.
        Le proprietario diceva: ”Prende tu cappello, Hawkins, e nos va vider le nave.”

        PULVERE E ARMAS

        Nos a pena entrava le camera del capitano, quando un marinero nos sequeva.
        Ille diceva: ”Le capitano Smollett vole parlar con vos.”
        Le capitano, qui esseva proxime post le messagero, entrava immediatemente, e claudeva le porta.
        Le capitano diceva: ”Io esseva empleate, senior, secundo lo que nos appella commandos sigillate, a navigar iste nave pro iste homine, a ubi ille ordina. Ma io ha trovate, que omne marineros simple sape plus que io sape.” 
        Le capitano Smollett continuava: ”Io audiva, que vos ha un carta de un certe insula, e que le carta ha cruces pro monstrar, ubi es un tresor.”
        Le proprietario critava: ”Io lo non diceva a un anima!”
        Le capitano continuava: ”Alora, seniores, io non sape qui ha iste carta; a proposito, isto essera un secreto celate mesmo de me.”
        Le medico diceva: ”Io comprende. Per altere parolas, vos ha le timo que le marineros se tornara contra nos.”
        Le capitano diceva: ”Io pete que vos prestara le attention. Senior medico, vos ha le sagessa. Quando io veniva, io pensava que io esserea dimittite.”

        LE VIAGE

        Le velas tosto comenciava plenar se con le aere, e le terra e naves pareva mover se a ambe lateres. Le nave pareva un nave bon, le equipa esseva le marineros bon, e le capitano comprendeva completemente su mestiero.
        Io debe parlar super le cocinero del nave, Longe Johannes Silver. A bordo del nave, ille portava su baston con un corda circum le collo pro liberar le duo manos. Ille esseva amabile a me sin fatiga, e felice sempre a vider me in le cocina, le qual ille teneva munde, le plattos pendente lucite, e su papagai in un angulo. E le papagai diceva con le velocitate grande: ”Pecias de octo! Pecias de octo! Pecias de octo!”
        Il non habeva jammais un equipa de un nave tanto guastate. Il habeva sempre un barril de pomos, que stava pro alcuno servir se qui habeva le desiro. Io entrava con le tote corpore in le barril de pomos, e trovava que multo poc pomos remaneva; ma, durante que io me sedeva in le obscuritate con le sono del aqua e le movimento del nave, io me ja habeva addormite, quando un homine pesante se proxime sedeva con un fracasso. Le voce esseva de Silver.

        LO QUE IO AUDIVA IN LE BARRIL DE POMOS

        Silver diceva: ”No, non yo. Flint esseva le capitano; yo esseva le chef de navigar, con mi gamba del ligno. Con le mesme discargar, de que Pew vetere perdeva su oculos, yo perdeva mi gamba. E’ce super ’omines del fortuna. Illes es rude, e illes risca le furca, ma illes mangia e bibe como gallos combattente, e, quando le viage es finite, alora, illes ’a centos in le tasca.”
         Dick demandava: ”Ma quando nos les va batter, que nos va facer con illes?”
        ”Abandonar les a un costa? Illo esserea le maniera de England. O con le ’acha como porcos? Illo es le maniera de Flint o Billy Bones.”
        Israel diceva: ”Billy esseva le ’omine pro illo. ’Le mortes non morde,’ ille ’a dicite.”
        E, a quasi le mesme tempore, le voce del guarda critava: ”E’ce le terra!”

        CONSILIO MILITAR

        Glissante immediatemente foras del barril, io vadeva basso post un vela, curreva al fundo, e veniva al ponte a tempore a incontrar Hunter e le medico Livesey.
        Quando io esseva bastante proxime a dicer, ma non a alteres audir, io interrumpeva immediatemente: ”Face que le capitano e le proprietario veni al camera del capitano. Postea face que io veni.”
        Post illo, le tres homines vadeva a basso. Io trovava omne tres sedente circum le tabula.
        Le proprietario diceva: ”Alora, Hawkins, tu ha qualcosa a dicer.”
        Tanto breve como io poteva facer lo, io contava omne detalios del conversation de Silver.
        Sr.Smollet comenciava: ”Nos pote fider nos a vostre domesticos, sr.Trelawney?”
        Le proprietario diceva: ”Como a me.”
        Le homines matur pro nos esseva sex contra le dece-novem de illes.

        III

MI AVENTURA AL COSTA

        COMO MI AVENTURA AL COSTA COMENCIAVA

        

        Nos habeva ante nos un labor fatigante durante le matino. Il habeva nulle vento. Nos debeva tirar e entrar le barcas pro conducer le nave circa quatro millias circum le angulo del insula e preter le passage stricte al porto. Le calor esseva multe, e le obreros plangeva multo. Io credeva, que isto esseva un signo multo mal. 

        Nos stoppava, ubi le signo esseva al carta. Si le conducto del obreros esseva alarmante in le barca, illo deveniva vermente menaciante, quando illes veniva al nave. Nos prendeva un consilio in le camera del capitano.

        Le capitano diceva: ”Si io risca un plus ordine, le tote nave nos attaccara. Nos lassara que le obreros habera un postmeridie al costa. Si illes omnes vadera, tunc nos defendera le nave.”

        Ille rapidemente partiva, lassante que Silver arrangiava le partita. Sex homines remaneva al nave, e le altere dece-tres, includente Silver, comenciava a entrar le barcas.

        Io glissava rapidemente trans le latere, e me celave in le drappos del barca plus proxime, e illo comenciava a partir. Post le anterior colpava inter le arbores del costa, io prendeva un branca, e me balanciava ex le barca, e curreva in le arbores dense. Io curreva, usque io non poteva continuar.

        LE HOMINE DEL INSULA 

        Del latere de un collina, que es alte e plen de petras, un parve fluxo de immunditia passava per le arbores. Io vide que un figura saltava rapidemente post un arbore.

        Io demandava: ”Qui es tu?”

        Ille respondeva, e su voce sonava crude e inconveniente, como un serratura ancian: ”Yo es Ben Gunn povre, yo es; yo non ha parlate con un christiano tres annos.”

        Como vestimentos, ille habeva pecias de velas ancian.

        Io critava: ”Tres annos! Esque tu nave habeva un collision?”

        Ille diceva: ”No, amico, abandonate. Alora tu - que tu te appella, amico?”

        Io le diceva: ”Jim.”

        Ille demandava: ”Alora, Jim, dice vermente: illo es le nave de Flint?”

        ”Illo non es le nave de Flint, e Flint moriva. Ma io dicera vermente, como tu me peteva - il ha marineros de Flint in illo.”

        Ille diceva: ”Non un ’omine - con un - gamba?”

        Io tunc me decideva, e, como le responsa, le diceva le historia tote de nostre viage.

        Ille continuava: ”Yo esseva in le nave de Flint, quando ille interrava le tresor. Alora, tu les va dicer, e dicer isto: Gunn es un bon ’omine.”

        Io diceva: ”Alora, isto es ni ci ni la; como io pote retornar me al nave?”

        Ille diceva: ”Alora, il ’a mi barca que yo faceva a mano. Yo lo tena sub le rocca blanc.”

        Omne le echos del insula se eveliava subito al tonitro de armas.

        Io critava: ”Illes ha comenciate a combatter! Seque me.”

        E io comenciava a currer al nave. Subito ante me, io videva le bandiera del nave, volante in le aere super le arbores.

        IV

LE BARRIERA

        LE HISTORIA CONTINUATE DEL MEDICO:
        COMO NOS ABANDONAVA LE NAVE

        Il esseva un e medie del postmeridie. Hunter veniva con le nova que Jim Hawkins habeva glissate in un nave, e vadeva al costa con le alteres. 

        Nos decideva que io e Hunter debeva vader al costa con le barca del labor pro obtener information. Io e Hunter navigava al barriera in le carta. 

        Illes jam construeva un casa del blocos del arbores, preste pro vinti homines a habitar. 

        Le barca tosto retornava, e io esseva de novo in le nave. Hunter dirigeva le barca al posterior del nave, e io e Joyce comenciava a cargar lo con le pulvere a fusil, armas, saccos del panes, receptaculos del carne del porcos, e mi cassa del medicina.

        Intertanto le proprietario e le capitano remaneva super le ponte, e le secunde salutava le pilota:

        ”Si alcuno de sex vos face un signal de ulle typo, le homine es morte.”

        Sr.Smollett continuava con un voce poco plus alte: ”Gray, mi lassa iste nave, e io ordina vos sequer vostre capitano.”

        Le momento sequente, ille e le capitano se lassava in le barca juxta nos, e nos lo pulsa via, e comenciava a navigar.

        LE HISTORIA CONTINUATE DEL MEDICO:

        LE FIN DEL COMBATTO DEL PRIME DIE

        Nos curreva con le plus grande velocitate trans le banda del foreste que ora separeva nos del barriera. Con cata passo, nos audiva, que le voces del inimicos pareva plus proxime. 

        Non solmente io e le proprietario, ma anque Hunter e Joyce habeva bastante tempore pro discargar ex le casa. Intertanto le capitano montava le tecto, e con su mano elevava le bandiera.

        Durante le tote vespere, illes continuava tonar. Un ballon post ballon volava super nos o falleva o levava un poc del sablo in le castello, ma illes debeva discargar tanto altemente, que le ballones falleva e se interrava in le sablo. 

        Hunter, qui esseva le guarda, diceva: ”Alcun saluta.”

        Io curreva al porta a tempore pro vider Jim Hawkins, san e salve, montante le barriera. 

        LE HISTORIA CONTINUATE DE JIM HAWKINS:

        LE UNION IN LE BARRIERA

        

        Quando Ben Gunn videva le bandiera, ille faceva un halto. 

        ”Silver levarea le bandiera de ”Felice Roger”, nulle dubito de illo. No, illes es tu amicos. Il ’abeva anque colpos, e yo calcula que tu amicos ’abeva le pejor.”

        Io diceva: ”Alora, illo pote esser ver - vermente le ration que io debe hastar e unir me a mi amicos.”

        Le momento sequente nos ambes curreva al camminos differente. 

        Le nave HISPANIOLA jaceva ancora a mesme loco; ma certemente il habeva le ”Felice Roger” - le bandiera nigre - al culmine. 

        Io vadeva inter le forestes usque io veniva al parte posterior del barriera, e tosto io recipeva le benvenita del gruppo fidel. Io narrava tosto mi historia. 

        Quando io me addormiva, que non esseva ante multe tornos, io dormiva como un bloco del ligno. 

        Un activitate e le sono del voces me eleviava.

        Io audiva alcun dicer: ”Un bandiera del pace!” - e presto post illo con un crito de surprisa: ”Silver mesme!”

        LE NEGOTIO DE SILVER

        Ille critava: ”Le capitano Silver, senior, pro venir e facer conditiones.”

        Ille approchava le barriera, jectava le baston trans illo, levava su gamba, e con grande energia e habilitate succedeva a montar lo e cader al altere latere. 

        Le capitano diceva: ”Si tu ha qualcosa a dicer, mi homine, alora, dice lo!”

        Silver continuava: ”Alora, e’ce illo. Vos nos dara le carta pro obtener le tresor, e yo vos dara mi parola jurate que yo lassara vos secur a alcun costa.”

        Le capitano diceva: ”Multo ben. Vos audi ora me! Si vos sin armas venira a me, io arrestara vos omnes e conducera vos a un processo juste.”

        Le oculos de Silver saltava con le ira in su capite.

        ”Post un ’ora yo va destruer vostre domo antiquate.”

        E blasphemante terribilemente, ille se retornava. 

        LE ATTACCO 

        Un hora passava. 

        Le attaccheros montava le barriera como simias. Critos e confusion, le fulgures e ruitos de armas, e un crito alte del dolor sonava in mi aures. Malgrado, durante iste sufflo del tempore, le lucta esseva finite, e le victoria esseva nostre.

        Sr.Trelawney diceva: ”Le capitano es vulnerate.”

        V

MI AVENTURA DEL MAR

        COMO MI AVENTURA DEL MAR COMENCIAVA

        Super le capitano, su vulneres esseva grave, ma non periculose. Ille vadeva esser san, le medico diceva tanto, ma durante multe septimanas ille non debe ambular o mover le bracio.

        Post le repasto le proprietario e le medico sedeva juxta le capitano pro un consilio. Le medico prendeva su cappello e fusiles a mano, poneva le carta in un tasca, e con un fusil a un spatula vadeva trans le barriera. 

        Gray prendeva su pipa del bucca, e quasi oblidava retornar lo.

        Ille diceva: ”Esque sr.Livesey es folle?”

        Io respondeva: ”Si io ha le ration, ille va ora pro vider Ben Gunn.”

        Un altere pensata veniva a mi capite, que non esseva absolutemente juste. Io prendeva alora un par de fusiles a mano. Io voleva trovar le rocca blanc, que io videva le vespere previe, e discoperir si il habeva le barca que Ben Gunn celava.

        Le proprietario e Gray esseva occupate, adjutante le capitano con su vulnere. Nemo me videva, e io curreva super le barriera. Io habeva le besonio de un longe tempore pro arrivar al illo, repente frequentemente con le quatro membros. Justo infra illo il habeva un cavo extrememente parve. Il habeva la le barca de Ben Gunn - un skeleto de ligno aspere, e trans illo un copertura del pelles de capras.

        Io me sedeva pro attender le obscuritate. Io veniva al bordo del aqua, e vadente poco in illo, sedeva le barca al superficie. 

        LE AQUA REFLUE

Le barca esseva multo secur pro un persona de mi grandor e peso; ma illo es le plus difficile a diriger. Fortunatemente, remante como io voleva, le currente me pulsava; e la jaceva le HISPANIOLA. Io veniva al corda que lo teneva, e lo sasiva. Un sectura con mi cultello del mar, e le HISPANIOLA vadeva vader con le currente. 

        Durante le tote tempore, io audiva le sono de voces alte in le camera del capitano. Io recognosceva un del pilota, Israel Hands. Le ambe homines esseva clarmente ebrie. 

        Io secava le filos ultime. Le nave ante me subito se tornava. Io me extendeva in le fundo de ille barca terribile. Le conscientia lassava mi mente mesmo durante mi timor, usque al fin le somno veniva.

        LE VIAGE DEL BARCA

        Il habeva le sol plen, quando io me eveliava e discoperiva que io es al fin del sud-west del Insula del Tresor. Justo ante me, non plus distante que un medietate de un millia, io videva le HISPANIOLA, navigante per poc velas. Illo totevia esseva dirigite del vento. Il esseva obvie que nemo dirigeva. 

        Si io osava seder e remar, io me sentiva certemente, que io poterea passar illo. Io gradualmente apprendeva le modo del cosa, e dirigeva le barca inter le undas.

        Con un mano, io captava le naso del nave. 

        IO BASSA LE FELICE ROGER

        Io me hastava, repeva super le naso, e cadeva con le capite prime super le nave. 

        Il habeva la le duo guardas, certemente. Io observava circum le ambes maculas de sanguine obscur super le solo, e comenciava a sentir me certe que illes habeva occidite le un le altere in lor ira ebrie.

        Israel Hands se tornava a me con un sono de dolor. 

        Io diceva: ”Alora, io ha venite pro posseder iste nave, senior Hands.”

        Io curreva al cordas, bassava lor bandiera blasphemate, e lo jectava trans le latere. 

        Ille diceva: ”Alora, comprende - tu me da le alimento e biberage e un panno vetule pro ligar mi vulnere, da certemente, e yo te va dicer le modo a diriger lo.”

        ”Io intende a vader al Apertura del Nord, e mitter lo super le plagia.”

        Nos esseva de accordo immediatemente. Post tres minutas io navigava le HISPANIOLA ante le vento. 

        ISRAEL HANDS

        Nos habeva justo duo millias a vader.

        Hands diceva: ”Alora, reguarda! Il ha la un pecia bon pro atterrar un nave. Al dextra un poco - rectemente - al dextra - al leva un poco - recte - rectemente!”

        Quando io reguardava circum me, il habeva la Hands, ja le medietate del distantia a me, con un cultello in le mano dextere. Alora, durante que affaires esseva tanto, le HISPANIOLA subito colpava le sablo, se tirava, e rapidemente se clinava al dextra, usque le ponte jaceva al angulo de quaranta-cinque grados.

        Io saltava al cordas al arbore posterior, repeva, le un mano super le altere, e non respirava usque io me sedeva super un branca. Ille se tirava anque al cordas, e con le cultello inter le dentes comenciava a ascender lentemente e con dolor. 

        Io le diceva con un fusil in ambe manos: ”Plus un grado, sr.Hands, e io destruera vostre cerebro.”

        Qualcosa volava trans le aere. Io sentiva un colpo e un dolor acute. Io esseva fixate per un spatula al ligno. Ambe le fusiles se discargava, e cadeva de mi manos. Illos sol non cadeva; con un crito le pilota lassava le prisa del cordas, e cadeva con le capite prime in le aqua.

        PECIAS DE OCTO

        Le cultello, de facto, habeva quasi passate me; illo me teneva per un parve plica del pelle. Io vadeva a basso, e faceva pro le vulnere lo que io poteva. 

        Tenante le corda, que io habeva secate, in ambe le manos pro securitate, io lassava me cader trans le latere. La le nave jaceva, al fin libere del piratas e preste pro nostre homines entrar e se retornar al mar.

        Io comenciava a avantiar al casa e mi companiones. Le nocte gradualmente deveniva plus nigre. Io repeva proxime al latere del est e, ubi le obscuritate esseva le plus spisse, ascendeva le barriera. Con le bracios ante mi, io entrava. 

        Subito un voce alte critava in le obscuritate: ”Pecias de octo! Pecias de octo!”

        Io me tornava pro fugir, incontrava un homine, e curreva al bracios de un altere qui teneva firmemente mi.

        Silver diceva: ”Apporta un luce, Dick.”

        VI

CAPITANO SILVER

        IN LE CAMPO DEL INIMICOS 

        Il habeva sex piratas totalmente; nulle altere viveva.
        Silver diceva: ”Alora, e’ce Jim Hawkins! Que le skeleto del nave se agita! Tu visita, nonne? Alora, veni. Yo lo senti amical. Le tote ’istoria es isto: tu non pote retornar te a tu partito, proque illes tu non vole. Tu te debe junger con le capitano Silver.”
        Io diceva, me incoragiante: ”Si io debe seliger, io declara que io ha le derecto de saper le veritate, e proque vos es ci, e ubi es mi amicos.”
        Ille diceva: ”’Eri matino, sr.Hawkins, le medico Livesey veniva con le bandiera blanc. Ille diceva: ’Capitano Silver, pro te toto es perdite. Le nave ’a passate.’ Nos, ille con me, negotiava, dunque nos es ci. Super illes, illes ’a fugite; yo non sape ubi es illes. 
        Io diceva: ”Super le nave, io esseva ille qui secava le corda, e io esseva ille qui occide le homines que vos habeva in illo, e io esseva ille qui lo dirigeva a un loco, ubi vos lo non videra, non un de vos.”
        Morgan alora diceva blasphemante: ”E’ce isto!”
        E ille saltava al pedes, tirante un cultello. 
        Silver critava: ”Que un de vos seniores vole combatter con ME?”
        Un del homines respondeva: ”Pardono, senior; yo ’a le derecto e vade foras pro un consilio.”
        Omnes vadeva al exterior e lassava me e Silver con le luce.
        Ille respondeva: ”Yo te va salvar - si yo pote salvar - de illes. Ma comprende, Jim - pro esser juste - tu salva Johannes del execution. E parolante super difficultates, proque le medico me donava le carta, Jim?”

        DE NOVO LE MACULA NIGRE

        Le porta se aperiva, e le cinque homines stava insimul le un proxime al altere, e pulsava un de illes in avante. Le cocinero del mar reguardava lo que esseva date.
        Ille respondeva: ”Le macula nigre! Yo ’a pensate isto. Yo es ancora le capitano, memora, usque vos va dicer le querelas, e yo va responder.”
        Georgio respondeva: ”Nos ’a juste, certe NOS. Primo, tu ’a ruinate iste viage - que tu ’a le corage a dicer no a illo? E tu ’a lassate le inimicos sortir de iste trappa pro ni’l.”
        ”Alora, yo ’a negotiate - vos ’a plorate al genus, que yo age assi - al genus vos ’a venite, vos ’abite tanto despero - in plus, vos vaderea morir de fame, si yo non ’abeva agite assi - ma illo es sin importantia! Vos reguarda ci - isto es le ration!”
        E ille jectava al solo un papiro que io recognosceva immediatemente - le carta super papiro jalne con tres cruces rubie, que io trovava al basso del coffro del capitano. 
        Illes saltava a illo, como cattos a un mus.
        Illo esseva le fin del negotios del nocte. Tosto postea, nos nos extendeva pro dormir. 

        LE PROMISSA SOLEMNE

        Un voce clar e forte me eveliava.
        Illo diceva: ”Casa la, salute! Ecce le medico.”
        Silver critava: ”Vos, medico! Bon matino, senior! Nos ’a un parve surprisa pro vos, senior. Nos ’a un parve estraniero ci.”
        Io poteva audir un cambio in su voce, quando ille diceva: ”Non Jim? Alora, alora, primo laborar, postea placer, como mesme vos poteva dicer, Silver. Que nos va pro mantener iste patientes de vos.”
        Post un momento ille entrava le casa e, con un signo triste del capite a me, comenciava su labor inter illes con maladias.
        Post dar les medicinas, e illes los acceptava humilemente con un riso como infantes in vice de criminales volente sanguine, ille addeva: ”Alora, hodie illo es al fin. E ora io volerea parlar con le puero, per favor.”
        Georgio Merry critava ”No!” e blasphemava.
        Silver batteva un barril per un mano.
        ”Hawkins, esque tu me va dar tu promissa solemne de un gentile’omine junvene - proque un gentile’omine es tu, ben que nascite povre - tu promissa solemne, que tu non va partir?”
        Io dava rapidemente le promissa necesse.
        Silver diceva: ”Alora, medico, tu vade al exterior del barriera, e quando tu es la, io va conducer le puero al interior.”
        Proque nos avantiava multo lentemente trans le sablo al loco, ubi le medico nos attendeva al altere latere del barriera.
        Le medico diceva: ”Jim, io non pote tolerar isto. Curre a ci, e nos ambes fugira.”
        Io diceva: ”Silver me fideva. Io diceva mi promissa, e io me va retornar. Io ha obtenite le nave, in parte de fortuna, in parte de risco, e illo jace al Apertura del Nord.”
        Le medico critava: ”Le nave! Silver, si nos ambes vivera post iste trappa, io facera toto bon pro salvar vos.”

        LE CERCA PRO LE TRESOR 

        Un homine proxime al foco alora critava que le jentaculo esseva preparate. 
        Silver, mangiante, con le Capitano Flint super su spatula, diceva: ”Certo illes ’a le nave. Ubi illes lo ’a, yo ancora non sape. Ma post que nos ’a le tresor, nos debe cercar pro trovar lo. Postea nos, qui ’a le barcas - yo calcula - va superar. Super le prisionero, nos va tener le como tante auro.”
        Vos certo crede, como io con corde anxie avantiava post mi capturantes super le cerca del tresor. 
        Nos esseva un vista estranie, si alcun poterea vider nos - omnes in vestimentos immunde del marineros, e omnes salvo me con armas. Altere homines habeva altere carga, como palas.
        In le veritate, quando nos arrivava al loco, nos trovava que illo esseva un affaire differente. Al fundo de un grande arbore jaceva un skeleto de un homine, le pedes indicante a un direction, le manos a un altere.
        Le cocinero critava: ”Isto es un flecha. Avantia pro le monetas de auro!”

        LE CERCA DEL TRESOR - LE VOCE INTER LE ARBORES

        Ex le medietate del arbores ante nos, subito un voce alte e tremente cantava le parolas del canto multo cognoscite:
        Dece-cinque super le coffro del morte -
        Yo-ho-ho, e un bottilia del rum!
        Merry critava: ”Illo es le spirito del Flint!”
        Silver diceva: ”Illo es alcun qui nos dupa - alcun qui ’a un corpore e sanguine - Ben Gunn!”
        Merry critava: ”Nemo presta attention a Ben Gunn - morte o vivente, nemo presta attention.”
        Le pensata de moneta, durante que illes continuava, glutiva lor timores previe.
        Merry critava: ”Corage, amicos, omnes!”
        Le primes comenciava a currer. Subito, non dece yards plus longe, nos videva les facer un halto.
        Ante nos esseva un grande fossa. Alcun ja habeva trovate e prendite le tresor.

        LE CADITA DE UN CHEF

        Alora, nos stava la, duos a un latere, cinque al altere, le fossa inter nos. 
        Merry diceva: ”Amicos, il ’a solmente duo illes la. Le un es le vetule sin gamba qui nos conduceva a ci, e causava tote isto. Yo vole ’aber le corde del altere. Ora, amicos - ”
        Ma justo alora - crac! crac! crac! - tres fusiles fulgurava ex le bosco. Le medico, Gray e Ben Gunn con fusiles fumante veniva a nos ex le arbores. Super un parte plus aperte del collina nos poteva vider le tres superviventes currente. 
        Ben, durante que ille habeva vagate longemente per le insula, habeva trovate le skeleto. Il esseva ille qui lo habeva cercate. Ille habeva trovate le tresor. Ille lo habeva disinterrate durante multe viages exhauriente a un cavo de sue.
        E post illo nos omnes entrava le cavo.

        E LE COSAS FINAL

        Le matino sequente nos comenciava le labor tosto, proque transportar tanto grande massa del auro un millia trans le terra al plagia e tres millias per barca al HISPANIOLA esseva un grande labor pro tanto poc homines. Die post die le labor continuava.
        Al fin, un belle matino, nos levava le ancora - pro nos un travalio multo difficile - e comenciava foras del Baia del Nord con le mesme bandiera que le capitano habeva monstrate e sub que ille habeva combattite al barriera.
        Nos dirigeva le nave al plus proxime porto de America espaniol, nam nos non poteva riscar le viage verso le patria sin obreros fresc. 
        Ben Gunn esseva sol in le nave. Quando nos arrivava verso le nave, ille comenciava a confessar con grande signos del corpore, que Silver habeva fugite. Ille habeva secate secretemente per un pariete, e habeva removite un sacco del monetas pro adjutar se durante vagar.
        Alora, pro facer un historia longe breve, nos obteneva poc obreros pro le nave, e viagiava ben verso le patria.
        On non pote tirar me con boves e cordas verso ille insula blasphemate. E le plus mal sonios que io ha jammais, es quando io audi le ruito del undas al litore, o me sede subito erectemente super le lecto con le voce alte del Capitano Flint sonante ancora in mi aures: ”Pecias de octo! Pecias de octo!”