Poemas

Matre Ansere

        I

Le vento sufflara,

E tosto nivara,

Pectorerubie, ah,

        Povre tu!

        

In un stallo celar se

Pro la conservar se

Con capite sub ala, he,

        Povre tu!

        

         II       

        

Somnolente dice, Nos vade al lecto;

E Lente dice, Melio a pausar;

Avide dice, Apporta un patello,

Nos mangia e non debe hastar.

        III

Capillos buclante! Non lava le plattos!

Si mie, tu non nutrira le porcos.

Tu sedera, suente super cossinas,

E mangiara crema e sucro con fragas.

         IV

Suffla, Vento! e vade, Rota!

Le molinero pote molinar,

Le panero pote cocinar,

E panettos pote delivrar

Calide a nos de bon hora.

Christina G. Rosetti

Qui videva le vento?

Certo ni io ni tu.

Quando folios se chassa,

Ora le vento los passa.

Qui videva le vento?

Certo ni io ni tu

Quando arbores se bassa,

Ora le vento los passa.

        Halto in un bosco durante un nive

        per Robert Frost (SUA)

Io sape cuje bosco es isto -

Su casa sta in village distante;

Ille non vide que io ora specta

Su bosco con nive plenante.

Stoppar sin mesmo un casa proxime

Le cavallo opina como estranie 

Isto vespere plus longe del anno

Inter le bosco e laco con glacie.

E ille succute su campanettas

Pro demandar si io ha errate -

Le solo plus sono es le scopar

De nive trans terra sufflate.

Al bosco il pare obscur e profunde, 

E io non me torna a domo

Un tempore longe ante somno,

Un tempore longe ante somno.