Rip Van Winkle

Wikimedia Commons 

        per Washington Irving

        statua per Kevin Vanhentenryck

        (abbreviate)

        

        Quicunque, qui ha viagiate pro ascender le riviera Hudson, debe memora le montanias Catskill. Al pede de iste montanias magic es un parve village antiquate, comenciate per colonos nederlandese. Alcun casas del colonos original, facite con parve briccas jalne de Nederland, ancora sta. In un de iste casas (le qual, a dicer le veritate, esseva troppo usate e battite del tempestas) durante multe annos esseva un homine affabile del nomine Rip Van Winkle. Ille esseva un vicino bon e un marito obediente e beccate de su marita. Le infantes del village critava con gaudio quando ille approchava. Ille les assisteva con sportes, faceva joculos, diceva historiettas de phantasmas, magas e indianos. Ma super le deber a su proprie familia e ferma, ille trovava isto impossibile. Su infantes anque portava pannellos vetule e salvage, como illes pertineva a nemo. Su sol amico obediente esseva su can Lupo, qui esseva si beccate como su maestro.

        Durante un longe tempore ille se confortava per visitar un genere de club del homines sage e philosophic e altere personas pigre del village, le quales habeva su reuniones super un banco ante un parve albergo. Le opiniones de iste gruppo esseva controlate per Nicolas Vedder, un patriarcho del village e le proprietario del albergo. Mesmo ex iste castello le povre Rip esseva dirigite de su marita, qui criticava tote membros de illo.

        Le sol altere cammino de povre Rip a fugir ab le labor del ferma e le ruito de su marita esseva prender su fusil a mano e promenar se in le foreste. Vagante per iste maniera durante un belle die del autumno, Rip ascendeva a un del partes plus alte del montanias Catskill. Ille reguardava a un valle profunde del montania, salvage, sol e crude, con multo poc lumine del poner del sol.

        Ille esseva super le puncto de descender, quando ille audiva un voce in le distantia critante, ”Rip Van Winkle! Rip Van Winkle!” Lupo levava le capillos de su dorso. Rip intervideva un figura estranie sub un grande carga, le qual ille portava super le dorso, montante le roccas. Ille esseva un persona parve, quadrate e vetule, con capillos spisse e barba confundite. Su vestimentos esseva del modo vetule de Nederland - alcun pares del pantalones, le exterior grande con rangos del buttones al lateres. Super le spatula ille portava un grande barril, le qual pareva plen con liquor. Ille faceva signos a Rip pro adjutar le. Rip respondeva con su usualmente allegressa. De tempore a tempore Rip audiva ruitos longe e rolante, como tonitro distante. Illes veniva a un loco vacue, al centro del qual esseva un gruppo de personas estranie, qui jocava novem quillias. Nihil interrumpeva le pace del scena salvo le ruito del ballas, le quales, quando illos rolava, sonava como le tonitro.

        Su companion ora versava le biberage a grande vasos. Un gusto appellava un plus gusto; ille repeteva si frequentemente su visitas al barril, que su oculos natava in su capite, su capite gradualmente se declinava, e ille profundemente se addormiva.

        Se evaliante, ille se trovava al collina verde, ubi ille habeva vidite le homine vetule. Le matino esseva brillante. Rip pensava, ”Io certo non ha dormite le tote nocte. O le barril! Le barril mal! Qual excusa io pote dicer a mi marita!”

        Ille cercava su fusil, ma vice del fusil in bon ordine, il habeva un oxydate e damnate per vermes. Ille sibilava a Lupo, ma ille non veniva. Ille se doleva de lassar le can e le fusil, ille habeva timor de su marita, ma morir de fame inter le montanias esseva van.

        Quando ille approchava le village, ille incontrava poc gente, ma ille les non cognosceva. Il habeva rangos de casas, le quales ille non habeva vidite jammais. Ille entrava su casa. Illo esseva vacue e abandonate. Ille ora hastava al loco vetule de reposo, le albergo. In loco del grande arbore il habeva un palo alte, e super illo esseva un bandiera, al qual esseva un assemblea de stellas e strias. Al signo in loco del mantello rubie del Rege George esseva un de blau, e sub illo con grande litteras esseva pingite GENERAL WASHINGTON.

        Gente circulava Rip con su barba longe e gris, e le reguardava curiosimente de capite a pede, quando un homine gentil e vetule passava per le turba e demandava in un maniera sever proque ille habeva venite al election con un fusil al spatula, e si ille intendeva disturbar le citatanos. Rip critava, ”Alora, homines bon, io es un homine povre e humile, un nativo de iste loco, e me submitte al rege - que Deo le benedice!”

        Un crito se levava del circumstantes, ”Un tory! Via con ille!”

        Le homine povre assecurava humilemente que ille veniva simplemente pro cercar alcun vicinos.

        ”Alora - qui es illes? - da le nomines.”

        Rip demandava, ”Ubi es Nicolas Vedder?”

        Il habeva un breve tempore de silentio, quando un homine vetule respondeva, ”Que, ille ha morite ante dece-octo annos!”

        Ille critava in despero, ”Esque alicuno ora cognosce Rip Van Winkle?”

        Duo o tres critava, ”Oh, Rip Van Winkle! Oh, certo! Rip Van Winkle es la.”

        Alora un femina assatis belle veniva per le turba. Illa habeva in su bracios un infante, le qual, habente timor del aspecto del homine, comenciava a plorar. Illa critava, ”Silentio, Rip, le homine non va damnar te.” Ille peteva, "Que es tu nomine, mi bon femina?”

        ”Judith Gardenier.”

        ”E le nomine de tu patre?”

        ”Ah, le homine povre, su nomine esseva Rip Van Winkle, ma ante vinti annos ille departiva con su fusil, e nemo ha audite de ille post illo.”

        Rip habeva ancora un question, e ille diceva lo con un voce debile:

        ”Ubi es tu matre?”

        ”Oh, anque illa moriva ante un tempore breve. Illa rumpeva un vena durante que illa reprimendava un venditor.”

        Le homine non poteva retener se. Ille critava, ”Io es tu patre! Esque nemo cognosce povre Rip Van Winkle?”

        Un femina vetule veniva ex le turba e poneva un mano super su fronte, e critava, ”Certo, ecce Rip Van Winkle mesme! Alora, ubi esseva tu durante iste vinti annos?”        

       Rip tosto contava su historia, proque le vinti annos pareva al ille un nocte - postea multe gente succuteva le capite.

       Totevia totes acceptava le opinion de vetule Peter Vanderdonk, le habitante plus vetule del village. Ille recognosceva Rip immediatemente. Ille assecurava que esseres estranie habitava le montanias Catskill, e que su patre olim les videva, durante que illes jocava novem quillias.

       Le filia de Rip le conduceva a su casa; illa habeva un marito, un fermero forte e alacre. Habente nihil facer a casa, ille de novo se sedeva al banco proxime al porta del albergo. Gente le estimava un patre del village. Alcun quantitate de tempore esseva necesse, ante que ille poteva comprender que il habeva habite un guerra - que le pais habeva removite le carga de Anglaterra vetule - e que ille ora esseva un citatano libere del Statos Unite.

       E tote maritos in le vicino, beccate per lor maritas, quando illes senti le peso de lor vitas confundite, vole que illes poterea haber un gusto del vasa de Rip.