.epub
VINTI MILLES LEAGUES SUB LE MARES
Jules Verne
(20.000 LEAGUES es circa 43.000 millias o 69.000 kilometros.)
alga - un planta spisse que cresce in le mar.
ancora - un cosa pesante que tene un nave a un loco.
balena - le plus grande animal del mar. 🐋
corallo - un planta dur con colores brillante que cresce in mares calor.
harpon - un baston con un puncta acute pro occider balenas.
helice - un circulo de laminas que se torna e fortia un nave vader.
octopode - un animal del mar con octo bracios.
ostrea - un parve animal del mar con scalias dur. A vices illos contine perlas.
squalo - un pisce periculose que a vices attacca homines.
vortice - un fluxo circular del exterior al centro.
vulcano - un foco-montania.
Parte I
1
Le anno 1866 esseva cognoscite pro un evento remarcabile, un mysterio.
Durante alcun tempore passate, naves esseva incontrate con un ”objecto grande”, longe como baston, alquando brillante, e plus grande e rapide que un balena.
A 13 april 1867, un choc legier esseva sentite al corpore del nave SCOTIA.
Post poc minutas, illes discoperive le existentia de un foramine grande de longitude de duo yards al basso del nave.
Le expertos visitava le SCOTIA, que jaceva in un bassino de reparationes.
Il esseva alora clar que le instrumento, que habeva facite le foramine, non esseva ordinari. Illo esseva pulsata con fortia grande, e habeva passate per le ferro del largor de 1 3/8 pollice.
2
Quando iste affaires eveniva, io me habeva retornate justo de un viage scientific in le terra disagradabile de Nebraska in le Statos Unite pro mi function de professor-assistente del Museo del Historia Natural in Paris.
Quando io habeva arrivate a Nove York, alcun personas me dava le honor e demandava super iste evento.
Io da ci un parte de un articulo, que io studiava e publicava:
”Le narval ordinari, o unicorne del mar, attinge sovente un longitude de sexanta pedes. Augmenta le grandor per cinque o dece, da lo le fortia apte pro le grandor, augmenta su armas de destruction, e vos obtene le animal necessari.”
Le Statos Unite esseva le prime del campo; e in Nove York illes faceva le preparationes pro un expedition determinate de chassar iste narval.
Un grande nave de grande velocitate, le ABRAHAM LINCOLN, esseva facite preste rapidemente.
Le magazines militar esseva aperite a Farragut, qui armava rapidemente le nave.
Tres horas ante le ABRAHAM LINCOLN lassava le porto de Brooklyn, io recipeva un littera con le parolas sequente:
A M.ARONNAX, professor de Domo Historical de Paris, le Hotel de Cammino, Nove York.
Senior, - Si vos consenti junger se a ABRAHAM LINCOLN in iste expedition, il essera un placer, que le governamento del Statos Unite videra Francia representata in le affaire. Le capitano Farragut ha un camera pro vos.
Vostre, J.B.HOBSON, ministro de commercio de mar.
3
Io sentiva que mi profession ver - le sol fin de mi vita - esseva caper iste animal horribile e enorme, e facer le mundo pur de illo.
Io desirava nulle plus que vider de novo mi pais, mi amicos e mi micre casa.
Io appellava con un voce impatiente, ”Conseil.”
Conseil esseva mi serviente, un flamingo, qui me habeva accompianate in tote viages.
”Prepara me e se pro un viage. Nos partira post duo horas.”
4
Le capitano Farragut diceva de un certe quantitate de duo milles de dollares reservate pro ille qui videva le animal horribile.
Le ABRAHAM LINCOLN habeva omne medio de destruction; e lo que esseva ancora melior, illo habeva a bordo Ned Land, le melior de illes qui chassava le balena.
Ned Land habeva circa quaranta annos; ille esseva un homine grande (plus que sex pedes), forte e a vices violente.
Le familia de ille esseva de Quebec, e esseva ja piscatores, quando iste citate appertineva a Francia.
Ned Land ama conversation, e io ama audir le historias super su aventuras super le mar del polo del nord.
5
Le 6 julio, circa 15:00, le ABRAHAM LINCOLN passava le insula, le rocca perdite al loco plus distante del America, que marineros nederlandese dava le nomine de lor citate, le Capo del Hornos.
Le 20 julio nos transversava le Tropico de Capricorno, e le 27e del mesme mense nos transversava le equator.
Durante tres menses, durante que omne die pareva annos, le ABRAHAM LINCOLN divideva le superficie del tote Pacifico, currente post balenas.
Post un tempore de discontento, le capitano Farragut (como Columbus) peteva tres dies de patientia.
Le die sequente, le 5 novembre, le retardo esserea finite.
In le medio de un silentio, un voce justo esseva audite. Illo esseva le voce de Ned Land:
”Reguarda a la! Le mesme cosa, que nos cerca!”
6
Le creatura horribile appareva poc yards super le aqua, e jectava le lumine multo brillante, que le contos de poc capitanos narrava.
Io diceva, ”Iste lumine es de un natura electric. Illo se jecta a nos!”
Le arma del anterior del nave esseva cargate e tornate al creatura.
Le arma succedeva; illo colpava le animal, ma glissava trans le superficie ronde.
Un choc terribile sequeva. Io esseva jectate trans le barriera con nulle occasion pro stoppar me, e cadeva a in le mar.
7
Io descendeva! Io non poteva respirar.
”Adjuta!”
”Si maestro se appoiarea contra mi spatula, maestro pote natar multo plus facilemente.”
Io captava con un mano le bracio de mi Conseil fidel.
”Le choc jectava e tu e me in le mar?”
”No; ma essente in le servicio de mi maestro io le sequeva.”
Un corpore dur me alora batteva. Io lo teneva. Io alora sentiva, que qualcosa me levava, que qualcosa me portava al superficie del aqua.
Io videva un facie, que non esseva de Conseil. Io lo recognosceva immediatemente.
”Ned!” io critava.
Le dorso nigre, que me appoiava, esseva lisie, polite e sin pelle.
Illo esseva certo un edificio de manos human.
Un lamina de ferro esseva movite.
Octo homines con facies coperite appareva sin ruito, e tirava nos a basso in lor machina terribile.
8
Nos esseva sol. Toto esseva nigre.
Un subite lumine in le camera permitteva que io lo reguardava. Illo contineva simplemente un tabula e cinque sedes.
Nos audiva un ruito, le porta se aperiva, e duo homines appareva.
Le plus grande, qui pare le chef del nave, nos reguardava con grande attention sin dicer un parola. Ille alora se tornava a su companion, e diceva con ille in un lingua incognite.
Io respondeva in bon francese que io non comprendeva le lingua.
Io comenciava a contar nostre aventura.
”Ora tu essaya,” io diceva al Ned. ”Dice in tu plus bon anglese, e essaya de facer melio que io.”
Conseil diceva, ”Si maestro permitterea, io lo contara in le german.”
Io tentava rememorar mi lectiones prime, e contar nostre aventura in le latino.
Le duo estranieros parlava poc parolas in lor lingua incognite, e lassava.
”Il ha le disavantage de non saper tote linguas,” Conseil diceva, ”o le disavantage de non haber un lingua universal.”
Le servitor habeva arrangiate le tabula, e ponite tres plattos.
Omne utensile - coclear, furchetta, platto - habeva un littera con parolas scribite super illo:
MOBILIS IN MOBILI
N
9
Le tempore passava, e nos habeva fame.
Le ira de Ned Land se augmentava; ille critava, ma in van.
Nos alora audiva un ruito foras. Le servitor appareva.
Ante que io poteva stoppar le, le canadiano le jectava al solo.
Io esseva surprendite, quando io audiva iste parolas in francese:
”Silentio, sr.Land; e vos, professor, esque vos essera tanto bon e me ascoltara?”
10
Il esseva le commandante del nave, qui lo diceva.
”Le conditiones plus enoiose vos apportava a un homine qui ha rumpite tote connexiones con tote humanos. Vos ha venite pro incommodar mi existentia.”
”Sin intention!” io diceva.
Le estraniero respondeva, poco levante le voce, ”Esque sin intention que le ballas saltava del superficie de mi nave? Esque sin intention que sr.Land me batteva con un harpon?
”Alora vos comprende, senior,” le estraniero continuava, ”que io ha le derecto de tractar vos como inimicos. Io ha pensata que le interesse mie pote esser equal con le derecto de pietate, que omne humano ha. Vos remanera in le nave.”
Ille continuava alora con tono plus gentil:
”Io vos cognosce, monsieur Aronnax. Vos trovara inter le libros, quales es le plus amate de mi, le obra, que vos ha publicate super ’le profunditate del mar’. Io lo lege sovente. Lassa me dicer vos, professor, que vos non regrettara le tempore passate in mi nave. Vos visitara le terra del meravilias.”
”Con qual nomine Io vos appellara?”
”Senior,” le commandante respondeva, ”a vos io es le capitano Nemo; a me vos con vostre amicos es simplemente passageros del NAUTILUS.”
”Alora, professor,” Ille diceva, ”Si vos vole vider le NAUTILUS, io remane de vostre servicio.”
Le capitano Nemo se levava. Io le sequeva. Il ha un bibliotheca.
”Capitano Nemo,” io diceva, ”Isto es un bibliotheca, que es plus honorabile que un del castellos del terra.”
Le capitano alora aperiva un porta contra illo per que io habeva entrate, e io passava a un grande salon con lampas brillante.
Ille diceva, durante aperir un porta, ”Vostre camera es juxta mie, e mie es juxta le salon, que nos ora lassava.”
Io entrava le camera del capitano. Illo habeva un aspecto sever.
11
Ille alora diceva:
”Il ha un agente, potente, obediente, rapide, facile, que es utile pro toto. Illo lo accende, caleface. Iste agente es electricitate.”
Io sequeva le capitano, e arrivava al centro del nave. Un scala de ferro conduceva al latere superior.
Ille diceva, ”Illo se conduce a un barca parve.”
Ille alora aperiva un porta a un cocina. Illes habeva anque un apparato a facer aqua pur, que per vapor provide aqua excellente a biber.
Juxta al cocina es le camera del equipa a dormir.
Ille aperiva un porta, e io me trovava in le camera, ubi le capitano - un ver ingeniero de un nivello alte - habeva locate su machineria a guidar le nave.
12
Le capitano me monstrava un designo, que dava le plano, interior e mesuras del NAUTILUS.
”Illo es un tubo longe con punctos a ambe fines. Le longitude de iste tubo, anterior a posterior, es 232 pedes exacte, e le lagor plus grande es 26 pedes. Le peso es 1,500 tonnas.
De guidar iste nave al dextre o leve, illo usa un plan vertical attachate al palo posterior. Totevia io pote anque facer le NAUTILUS levar o bassar se, bassar e levar se, con un movimento vertical de duo planes attachate al lateres.
”Le pilota es locate in un cassa de vitro, que es super le exterior del NAUTILUS. Poste le cassa del pilota es locate un potente lampa electric, cuje radios da lumine al mar a medietate de un millia in ante.”
”Io ora te demanda si le incontro inter le NAUTILUS e le SCOTIA, que ha tal fama, esseva le resultato de chance?”
”Un ver accidente, senior. Io navigava justo sub le superficie del aqua.”
”Super vostre incontro con le ABRAHAM LINCOLN?”
”Io debe defender me. Totevia io me sentiva contente de facer le nave inutile pro combatter.”
13
Le capitano diceva, ”Ora, senior, io lassa te studiar.”
La le Fluvio Nigre de Japon flueva al oceano.
Ned Land e Conseil appareva in le porta.
Le harponista critava, ”Nos pove vider nihil in iste prision de ferro! Nos vade - nos naviga - cec.”
Toto subito esseva obscur.
Lumine subito appareva a ambe lateres del salon. Duo laminas transparente nos separava del mar.
Le mar esseva visibile a un millia circum le NAUTILUS. Qual spectaculo!
Le laminas de ferro se de novo claudeva, e le vista meraviliose dispareva.
14
11 novembre, tosto in le matino.
Le secunde del capitano Nemo appareva. Con su vitro potente a su oculo, ille reguardava omne puncto distante del mar con grande attention. Le examine finite, ille diceva un phrase con iste parolas exacte:
”Nautron respoc lorni virch.”
Le 16 novembre, quando io retornava a mi camera con Ned e Conseil, io trovava super mi tabula un nota scribite a me:
Le capitano Nemo invita le professor Aronnax a viage a chassar, que occurre deman matino in le forestes del Insula de Crespo.
CAPITANO NEMO, le commandante del NAUTILUS.
Le matino del 17 novembre.
Le capitano Nemo me attendeva.
”In le labores sub le mar, le obrero porta vestimentos contra le aqua con su capite includite in metallo. Ille recipe aere de super per le fortia de pumpas. Io conserva le aere in un receptaculo sub un fortia de quintanta vices que normal. Iste receptaculo es fixate al dorso.
”Le fusiles usa aere sub grande fortia. Le ballas, que le fusiles invia, non es ballas ordinari, ma parve cassas de vitro, in que electricitate potente es fortiate.”
Io appellava le duo companiones, qui presto sequeva. Nos veniva a un parve camera proxime al camera del machineria, in que nos nos vestiva a ambular.
15
Dece-duo apparatos pendeva al pariete, attendente nostre uso.
Le harponista respondeva, ”Si io non es fortiate, io non porta jammais un de Illos.”
Iste vestimentos pesante e impermeabile esseva facite de gumma de India sin junctura.
Le parte superior de nostre vestimentos finiva con un collo de cupro, a que nos fixava un copertura pro le capite.
Le apparato de Rouquayrol post nostre dorsos comenciava functionar.
Con un lampa de Ruhmkorff pendente sub mi cinctura e un fusil in mi mano, io esseva preste a partir.
Io sentiva, que io esseva pulsata a un parve camera juxta le camera de vestimentos.
Aqua entrava le camera, e le camera tosto esseva plen con illo.
E ora, como io pote narrar le impression lassate a me per le tempore sub le aquas? Le parolas non suffice a dicer tante meravilias! In alto il habeva le superficie calme del mar.
Le capitano Nemo stoppava; ille attendeva usque io veniva a ille, e alora indicava a un cumulo in le umbra a breve distantia.
”Illo es le foreste del Insula de Crespo,” io pensava; e io non esseva in error.
16
Post quatro horas de iste ambular, io me surprendeva non haber fame. Ma in vice de isto io sentiva un grande desiro de dormir.
Un umbra inexpectate causava me star a mi pedes.
Poc passos ab me un enorme aranea del mar con un altitude de circa trenta pollices me reguardava, preste a saltar super me. Un colpo de un fin de un pafil lo inverteva. Iste evento me rememorava, que altere animales plus espaventabile poteva habitar iste profunditates obscur, contra que mi vestimentos non poteva proteger me.
Io non poteva vader plus, quando io videva un lumine debile, que rumpeva le obscuritate del aquas. Illo esseva le lampa del NAUTILUS.
Le porta exterior habeva lassate aperte, e le capitano Nemo lo claudeva si tosto que nos entrava le parve camera. Io sentiva que le aquas circum me se bassava, e post poc minutas le camera esseva vacue. Le porta interior se alora aperiva, e nos entrava le camera del vestimentos.
17
Le matino sequente, 18 novembre.
Durante que io admirava le belle aspecto del oceano, le capitano Nemo appareva. Un numero del marineros del NAUTILUS, omnes homines forte e sane, habeva vadite al ponte. Illes habeva venite pro tirar le retes, que habeva essite ponite le tote nocte.
Il esseva evidente, que iste marineros esseva de paises differente. Io recognosceva sin error un numero como irlandeses, franceses, slavos e un greco. Illes esseva cortese, e usava solmente le lingua bizarre inter se, le origine de que io non poteva supponer.
Le capitano se tornava a me, e diceva:
”Professor, esque iste oceano non ha le dono del vita? Io pote imaginar le fundar de citates e gruppos de casas del mar.”
Le 27e le nave videva le Insulas Sandwich.
Durante le 11e die de decembre, io esseva occupate con leger in le grande salon.
Ned Land e Conseil reguardava le aqua luminose per le fenestras medie-aperte.
Conseil me interrumpeva.
In le plen lumine electric un grande nigre massa pendeva in le medietate del aquas. ”Un nave!” io diceva.
Illo habeva habite un accidente ante poc horas. Triste esseva le vista del ponto, ubi poc corpores, ligate con cordas, ancora jaceva.
18
11 decembre. Nos videva le Insulas Pomotou.
15 decembre. Nos lassava al est le belle insula Tahiti, le regina del Pacifico.
25e decembre. Le NAUTILUS navigava al medio del insulas de Nove Hebrides.
Io non habeva vidite le capitano Nemo un septimana, quando durante le matino del 27e ille veniva al grande salon, indicava a un loco del carta, e diceva iste sol parola:
”Vanikoro.”
Justo alora le capitano me demandava lo, que io sapeva super le accidente de La Perouse.
”Alora,” Ille diceva, ”nemo sape ora ubi le tertie nave esseva perdite, que le marineros remanente construeva in le Insula de Vanikoro.”
Le capitano me monstrava un cassa de stanno con le signo de Francia e ruinate per aqua del mar. Ille lo aperiva, e io videva un fasce de papiros jalne, ma ancora legibile.
Illos esseva le instructiones del ministro naval al commandante La Perouse, marcate in le bordos in le scriptura del Rege Louis XVI.
”Ah, il es un bon morte pro un marinero!” al fin le capitano diceva, ”Un quiete loco a jacer.”
19
Le 2 januario nos ha vadite 11.340 millias o 5.250 leagues francese post nostre puncto de comenciamento in le mares japonese.
Duo dies post cruciava le Mar de Corallo, 4 januario, nos videva le costas de Papua.
Le Strictos de Torres es blocate de un grande quantitate de insulas grande e parve e roccas, que face navigar lo quasi impossibile.
Ille nos dirigeva al Insula de Gilboa.
Un choc me subito jectava.
Nos collideva contra le barriera de corallo. Le nave non esseva damnate.
Le capitano me approchava calmemente como jammais.
”Iste die es le quarte de januario, e post cinque dies le luna essera plen. Le luna levara bastante iste massas de aqua.”
Ned Land diceva, ”La es un insula; al insula es arbores; sub le arbores es animales del terra, que ha le carne gustose.”
A mi grande surprisa, le capitano me dava le permission, que io demandava. A octo horas nos armate con fusiles e hachas lassava le NAUTILUS. Io e Conseil remante, nos nos hastava, e Ned nos dirigeva.
Post un medie hora le barca del NAUTILUS se atterrava super sablo pesante, post que nos passava le barriera de corallo circum le Insula de Gilboa.
20
Le canadiano discoperiva un arbore con cocos, lo batteva pro causar le fructos cader, los rumpeva, e nos bibeva le lacta e mangiava le nuce.
Un del plus utile productos del calide areas nos dava un nutrimento preciose, que nos non habeva in le nave. Io parla super le arbore de pan-fructo.
Io videva alora aves belle, cuje longe plumas permitte los volar contra le vento.
”Le aves de paradiso!” io critava.
De facto, le duo amicos excitava un gruppo de kangurus, que fugiva, e saltava con lor gambas flectente. Ma iste animales non poteva fugir tanto rapidemente, como un electric balla non poteva stoppar illes currer.
De facto, le cena esseva bon.
Un petra justo alora cadeva a nostre pedes.
21
Circa vinti habitantes del insula appareva.
Cargar le barca con le nutrimentos e armas, e pulsar lo a mar esseva le labor de un momento. Post vinti minutas nos esseva in le nave.
Io vadeva a basso al salon, ubi io audiva musica. Le capitano esseva la, super le organo.
”Capitano! Salvage homines!”
”Alora, senior, lassa les veni. Io non vole que mi visita al insula costa le vita de un de iste povre homines.”
Io vade verso le scala.
Vinti horribile facies appareva. Ma le prime qui poneva un mano al barra del scala esseva battite per un fortia invisibile - que io non sapeva. Ille fugiva, critante pavorosemente e faciente folle motiones.
Illo non esseva un barra, ma un corda cargate con electricitate. Qui toccante lo, ille sentiva un choc potente. Le Papuanos confundite se retornava rapido con pavor.
A iste momento le NAUTILUS, levate per le ultime undas del mar levante, lassava le lecto de corallo.
22
Le NAUTILUS se tornava al sud-west. Illo avantiava verso le Oceano Indian.
18 januario. Io videva que le capitano appareva con un vitro, reguardante le distantia.
Ille alora abassava le vitro, e parlava con le locotenente.
Le locotenente prendeva le vitro, e multo examinava le distantia, ambulante a ci e la nervosemente.
”Monsieur Aronnax,” le capitano diceva con tono commandante, ”Tu debe esser includite con tu companiones, usque io me senti, que il es conveniente liberar vos.”
Quatro del equipa nos conduceva al cella, ubi nos passava le prime nocte in le NAUTILUS.
Le tabula ja esseva preparate.
Nos mangiava in silentio.
Justo alora le ronde lampa, que accendeva le cella deveniva obscur, e lassava nos in tote obscuritate. Ned Land tosto se addormiva, e lo que me surprendeva esseva que Conseil dormiva pesantemente.
Evidentemente substantias que causa somno esseva miscite con le nutrimento, que nos ja mangiava. Esser in un prision non esseva bastante pro celar le labor del capitano via de nos, dormir esseva plus necesse.
23
Le sequente die, a mi grande surprisa, io esseva in mi camera.
De novo libere o un prisionero? Assatis libere.
Io esseva in le salon, quando le capitano aperiva le porta e appareva.
”Esque vos es un medico, monsieur Aronnax?”
”Alora,” diceva io, ”io es un medico al hospital.”
Le capitano me conduceva a camera proxime al camera del marineros. La in un lecto un homine con circa quaranta annos jaceva. Le capite, fracassate per un arma, lassava aperte le cerebro.
”Que ha causate iste vulnere?” io demandava.
Ille respondeva, ”Un choc ha rumpite un parte del motor.”
”Ille essera morte post duo horas.”
Le sequente matino io vadeva al ponte. Le capitano esseva la ante me.
”Professor, esque il essera conveniente a vos ambular iste die sub le mar?”
”Con mi companiones?” io demandava.
”Si illes vole ambular.”
Io incontrava Ned Land e Conseil, e les diceva super le proposition del capitano. Iste vice le canadiano appareva multo volente a seque nostre exemplo.
Nos esseva vestite pro iste nove viage. Nos comenciava.
Post duo horas le capitano stoppava. Io videva que su homines formava un rondo circum le chef. Io observava que quatro de illes portava super le spatulas un longe objecto.
Io comprendeva toto! Iste esseva un loco pro le mortos.
Le procession se retornava al NAUTILUS.
”Vostre mortos al minus, capitano, foras del squalos.”
”Si, senior, foras de squalos e homines,” le capitano diceva.
Parte II
1
Le mysterio del nocte, durante que nos essite in catenas in le prision, le somno, que le capitano sasiva violentemente le vitro de mi oculos, le vulnere del homine a causa de un choc estranie del NAUTILUS - toto causava, que io cambiava mi opinion. Le capitano non se satisfaceva con eviter homines.
Matino del 24e. Nos videva Keeling Insula.
27 januario. Nos esseva al entrata del large Baia de Bengala.
2
28 februario. Io sapeva que nos approchava le insula de Ceylon.
Le capitano appareva a iste momento. Ille alora se tornava a me e diceva:
”Le insula de Ceylon, notate pro le cultivar del perlas. Esque vos vole visitar un de illes, monsieur Aronnax?”
”Certo, capitano.”
”Alora, senior,” le capitano diceva, ”vos e vostre companiones visitara le Costa de Manaar. Anque, monsieur Aronnax, vos non ha le timor de squalos?”
”Squalos!” critava io.
”Nos nos ha accostumate a illos,” le capitano respondeva. ”Forsan nos pote chassar alcunos de illos.”
3
Circa le quarte hora del matino sequente, le serviente me eveliava.
Cinque marineros del NAUTILUS attendeva in le barca.
Le capitano, Ned Land, Conseil e io nos sedeva al posterior del barca.
Le barca vadeva al sud.
Al sexte hora subito habeva luminose.
Post un signal del capitano, illes lassava le ancora cader.
Io comenciava vestir le costume pesante del mar profunde con le adjuta del marineros. Le capitano e mi companiones anque se vestir.
”E nostre armas?” demandava io.
”Ecce un cultello forte; pone lo in vostre cinctura, e nos comenciara.”
Ned Land portava un harpon enorme.
Al fin circa le septime hora, nos trovava nos riguardante le bancos del ostreas.
Circa cinque yards ante me un umbra appareva, e affundeva al solo.
Illo esseva un homine, un homine vivente, un indiano, un piscator - un typo povre, qui, io supponeva, habeva venite pro colliger poc perlas.
Un umbra appareva super le natator povre. Illo esseva un squalo de grandor enorme.
Le cauda batteva su pectore e le poneva al solo.
Io videva le capitano subito se levava, e con cultello in un mano vade rectemente a illo.
Le bucca del squalo se aperiva large. Isto sia le fin del capitano, ma rapidemente con le harpon in un mano Ned Land se hastava al squalo, e lo batteva con le puncta acute.
Le capitano se levava sin un vulnere, e vadeva rectemente al indiano. Ille le prendeva in su bracios, e vadeva al barca del piscator.
Que esseva su surprisa, mesmo timor, quando ille videva quatro grande capites de cupro stante super se!
Quando nos esseva de novo in le nave, le prime parola del capitano esseva al canadiano.
Ille diceva, ”Gratias, senior Land. Le indiano esseva un habitante de un pais misusate. E io ora es, e jammais essera un de illes usque mi ultime respiration!”
4
29 januario. Nos ha vadite 16.220 millias o 7.500 leagues francese de nostre puncto de comenciamento in le Mar de Japon.
Durante quatro dies usque 3 februario, le NAUTILUS cruciava le Mar de Oman.
6 februario. Le NAUTILUS navigava in vista de Aden.
9 februario. Le NAUTILUS navigava al plus large parte del Mar Rubie.
Le capitano montava le platteforma, quando io alora esseva. Io esseva determinate que ille non lassava a minus que io essayava de demandar le super le scopo de su viagias.
Le capitano diceva, ”Le die post deman illo essera in le Mediterraneo.”
”Alora, si le NAUTILUS non navigara super terra firme...”
”O sub illo, monsieur Aronnax. Il ha un passage sub le terra, que io nominava le Tunnel Arabian. Illo nos conducera sub Suez.”
5
11 februario. A novem horas e quarto de nocte, le capitano me conduceva al camera del pilota.
A dece horas e quarto, le capitano mesme dirigeva le nave. Un grande sala se aperiva ante nos.
Al stricte muros del passage io poteva vider nihil salvo radios brillante sub le forte lampa electric.
A dece horas e trenta-cinque minutos le capitano cessava, e se tornante a me diceva:
”Le Mediterraneo!”
6
12 Februario. A matino, le NAUTILUS se levava al superficie. Io me hastava al ponte. Circa septe horas, Ned e Conseil veniva a me.
Le canadiano diceva: ”Nos es a Europa. Il essera prudente lassar le NAUTILUS a prime opportunitate. Si un opportunitate favorabile se monstrara, nos debera sasir lo.”
”De accordo! Io crede - io non dice que io spera - io crede que iste opportunitate favorabile non se monstra jammais.”
14 februario. Ille nocte io me trovava sol con le capitano in le salon.
Ille commandava que ambe fenestras sia aperte.
In le medio del aquas un homine appareva, natante sub le mar.
A mi grande surprisa, le capitano signava a ille.
Ille momento le capitano aperiva un mobile, un typo de cassa forte, que tene multe barras de auro.
Quatro homines appareva e - con difficultate - pulsava le coffro foras del salon.
Post illo io audiva pedes super le ponto; e io comprendeva que illes liberava le barca e lo lanceava super le undas.
Illes habeva assi transportava milliones.
7
Le Mar Mediterraneo.
Le capitano non appareva un vice durante nostre viagia al velocitate plen. Io calculava le curso del NAUTILUS facite sub le undas del mar circa sex centos leagues, e illo esseva facite post quaranta-octo horas. Comenciante le matino del 16 februaro del costa de Grecia, nos transversava le Stricto de Gibraltar ante le levar del sol del 18e.
8
Le NAUTILUS se retornava al superficie del undas, e nos de novo habeva le visitas al platteforma.
Io me retornava a mi camera, ma le canadiano anxiemente me sequeva.
”Le opportunitate ha arrivate. Iste nocte nos essera poc millias del costa de Espania.”
Io mangiava quasi nihil; io me sentiva troppo anxie. Io cessava de mangiar septe horas. Cento e vinti minutas me separava del momento in que io debeva unir me con Ned Land.
Poc minutas ante novem io sentiva subito un parve choc; e io sapeva que le NAUTILUS stoppava in le fundo del mar.
Le capitano appareva.
”Le espanioles circa le fin de 1702 attendeva vinti-tres naves, que Francia accompianava. Naves anglese los incontrava in Vigo Baia. Quando le commandante Chateau-Renaud videva que le tresor cadeva in al manos del inimicos, ille destrueva tante naves de tresor, que vadeva in le fundo con grande ricchessas.”
Le capitano se levava, dicente me sequer le. Le salon esseva obscur, ma per le vitro transparente le undas brillava. Io reguardava.
Alcunes del equipa del nave in vestimentos del mar removeva receptaculos de ligno guastate del medio del naves detruite e nigre. De iste receptaculos barras de auro e argento cadeva. Portante le tresor, le obreros se retornava al NAUTILUS, discargava, e se retornava de novo al loco de auro e argento eterne.
Ille demandava, ”Esque ora vos comprende le fonte del milliones de mi valor?”
”Io comprende, capitano. Ma permitte me dicer vos que pro le discoperta de Virgo Baia un altere societate rival venira post vos.”
”Il es solmente pro me, secundo vostre idea, que io travalia de colliger iste tresores! Esque vos pensa que io non sape que il ha homines suffrente e racias povre in iste mundo, creaturas miserabile a qui mancas pietate o justitia?”
9
19 februario
Circa novem horas del nocte io recipeva un visita multo inexpectate del capitano.
”Usque ora vos ha vidite le locos sub le mares sub le lumine del sol. Esque a vos placera vider los in le obscuritate del nocte?”
Arrivante in le camera del vestimentos, io videva que necuno del mi companiones o del equipa del nave debeva sequer nos in iste viage.
Le aquas esseva multo obscur, ma le capitano indicava in le distantia un macula rubie, un genere de grande lumine brillante circa duo millias del NAUTILUS.
Nos arrivava al prime inclinationes de un montania; ma pro attinger illos nos debeva vader per le parve camminos de un vaste massa de arbores morte.
A cinquanta pedes super le culmine un grande cavo jectava currentes de petra fundite.
La certo sub mi oculos un citate jaceva, ruinate, destruite.
Le capitano me stoppava con un signo de mano e, prendente un pecia de creta, vadeva a un petra nigre, e scribeva la un parola:
ATLANTIS
10
20 februario.
Le instrumentos monstrava que le curso, secundo que le NAUTILUS vadeva, esseva al sud.
Al octo horas del sequente die le NAUTILUS flottava al superficie del mar. Io montava le platteforma.
”Ecce vos, professor?”
”Ah! Capitano,” io respondeva, ”ubi es nos?”
”In le corde de un vulcano extinguite, cuje interior le mar ha entrate. Le NAUTILUS entrava iste laco per un cavo natural, que se aperi a dece yards sub le superficie del mar.”
Ma de qual uso es iste porto, capitano? Le NAUTILUS ha nulle besonio de un porto.”
”No, senior; ma illo ha le besonio del electricitate a facer le movimento e del capacitate a facer le electricitate - sodium pro le reaction electric, carbon de que le sodium veni, e un mina ex que le carbon veni.”
Le die sequente le NAUTILUS lassava le porto.
11
Iste die le NAUTILUS navigava un parte unic del Atlantico, le Mar Sargasso, un ”laco” apparente in le mar aperte, un tapete spisse de alga. Le capitano, non volente inveloppar le helice in le cumulo del plantas, teneva le nave sub le superficie del undas.
De 23 februario a 12 martio le NAUTILUS remaneva in le medio del Atlantico.
A vices io audiva le sonos triste del organo del capitano.
13 martio. Nos ha vadite circa 13.000 leagues post nostre partita del aquas distante del Pacifico.
12
Durante le noctes de 13 e 14 martio le NAUTILUS se retornava al curso al sud.
Le canadiano signalava un balena al est.
”Ah!” Ned Land critava, ”si io esserea in un nave a balenas, tante incontro me darea placer.”
”Proque?” le capitano respondeva; ”solmente pro destruer! Vos vide octo milles sub le vento le nigre maculas movente? Illos es CACHALOTS - animales terribile. Illos es creaturas cruel e nocive; homines es juste de destruer illos.”
Le capitano stava con le pilota in le camera pro usar le apparato como un machina a destruer. Le NAUTILUS esseva un harpon espaventante dirigite per le mano del capitano. Le mar esseva coperite con corpores lacerate.
Le canadiano respondeva, ”Isto es un spectaculo terribile. Ma io non es un assassino. Io es un chassator.”
”Isto es le occider de creaturas nocive,” le capitano respondeva.
Post iste die io notava que le odio de Ned Land al capitano augmentava.
13
Le NAUTILUS teneva le curso firme al sud.
14 martio. Io videva glacie flottante.
Le aere esseva 2 o 3 grados sub zero, ma nos portava pelles calor.
Le capitano tosto trovava un apertura stricte, per que ille glissava, totevia sapiente que illo se claudera post ille.
18 martio. Post multe tentativas van, le NAUTILUS esseva certo blocate.
Le capitano diceva, ”Illo vadera al polo!”
Le pumpas potente del NAUTILUS pressava aere a in le magazines. Altere magazines esseva plenate con aqua fresc, e le NAUTILUS tosto descendeva.
19 martio. Le porta del salon se aperiva, e le capitano appareva.
”Le mar es libere!” esseva tote lo que ille diceva.
14
Circa dece millias al sud habeva un sol insula. Nos lo approchava attentivemente. Un stricto lo separava de un terra multo plus grande...
Le capitano saltava al sablo.
Io atterrava, sequite per Conseil.
Milles de aves volava. Il habeva pinguines.
Le capitano reguardava le sol declinante sub le horizonte.
”Io, capitano Nemo, iste vinte-prime die de martio ha attingite le polo sud, e io prende le possession de iste parte del mundo.”
15
22 martio, sex horas de matino. Preparationes pro partir habeva comenciate.
Le NAUTILUS descendeva lentemente.
A tres horas un choc violente me eveliava. Le NAUTILUS jaceva a su latere dextere sin motion.
Durante vinti minutas nos tanto restava, tentante audir alcun sono parve, que poteva esser facite in le NAUTILUS, quando le capitano entrava.
Ille diceva, ”Quando le basso de un montania de glacie funde pro aqua plus calor o pro chocs, su centro se leva, e le tote cosa se inverte. Isto es lo que ha evenite. Un de iste montanias tornante ha battite le NAUTILUS. Le montania ha se tornate e claudite cata exito.”
16
Dunque circum le NAUTILUS, supra e infra, esseva un mur de glacie, per que nos non poteva passar.
Le capitano diceva calmemente, ”Il ha duo modos de mori in le circumstantias, in que nos nos trova. Le prime es esser contundite; le secunde es mori del manco de aere. In quaranta-octo horas nostre reserva essera exhaurite. Mi obreros attaccara le glacie super le latere, que es le minus spisse.”
Le equipa comenciava al glacie, inter illes Ned Land, recognoscite facilemente pro su statura. Illes piccava le glacie dense rapidemente con hachas, e removeva grande blocos. Post un tempore de dece-duo horas nos habeva removite simplemente un yard del glacie. Calculante que dece-duo horas habeva passate pro completar iste quantitate del labor, cinque noctes e quatro dies esseva necesse pro fini satisfactorimente le labor.
Le capitano comprendeva. ”Esque aqua bulliente, jectante constantemente per le pumpas, accresce le temperatura?”
Le capitano me duceva al cocina, ubi le grande machinas stava, que approvisionava le aqua bibibile. Post poc minutos iste aqua attingeva 100 grados. Illo esseva conducite al pumpas, durante que aqua fresc lo reimplaciava.
Le glacie craccava ruitosimente, como papiro lacerante, e le NAUTILUS descendeva.
Postea, movite per su helice potente, illo attaccava le glacie.
Illo se lanceava per le campo superior de glacie.
Le lamina superior esseva aperite, e le aere pur entrava.
17
1 april. Nos videva terra al west. Illo esseva le Terra del Foco.
Justo ante vespere le NAUTILUS approchava le Insulas Falkland.
11 april. Terra appareva al imbuccatura del Amazon.
18
16 april. Nos videva Martinica e Guadaloupe. Sex menses nos esseva prisioneros in le NAUTILUS. Nos viagiava 17.000 leagues.
Ned Land hastava al fenestra.
”Qual animal horribile!”
Io veniva pro reguardar.
A iste tempore plus multe octopodes appareva.
Le capitano sequite del locotenente entrava le salon.
”Le helice ha stoppate. Io pensa que le mandibulas de un del octopodes es involvite in le laminas. Nos los attaccara con hachas.”
Post nos removeva le vites, le lamina subito se levava, tirate per le grande bracio de un octopode.
Duo altere bracios, movante se per le aere con sibilos, descendeva contra le marinero ante le capitano e le levava con poter enorme.
Le capitano hastava al octopode e con un colpo del hacha secava trans un bracio.
Ned Land subito esseva cadite del bracios de un altere octopode.
Le capitano esseva ante me; su hacha dispareve inter le duo mandibulas enorme, e meraviliosemente salvate le canadiano pulsava su harpon profunde a in le corde del octopode.
Le octopodes, vincite e lacerate, nos lassava al fin. Le capitano, coperite con sanguine, reguardava le mar, que habeva glutite un de su companiones, e grande lacrimas se colligeva in le oculos.
19
Le NAUTILUS non durava le curso al nord ante 1 maio, post nos videva le Bahamas.
8 maio. Nos ancora transiva le Capo Hatteras proxime al Stato de Carolina del Nord. Un problema impediva le planos del canadiano. Le tempesta esseva multo mal.
”Nos debe parlar con le capitano,” ille diceva.
”Alora, Ned, tu vole me demandar le capitano Nemo su intentiones super nos?”
”Si, senior.”
Io colpava al porta. Nulle responsa. Io tornava le manico. Le porta se aperiva, io entrava.
Ille levava su capite rapidemente, appareva irate e diceva rudemente, ”Ecce vos. Que vos vole?”
”Durante septe menses nos es ci in le nave, e io vos demanda iste die in le nomine de mi companiones e de mie, si vostre intention es sempre tener nos a ci.”
”Monsieur Aronnax, io vos respondera como io respondeva ante septe menses: qui entra le NAUTILUS, ille non debe lassar lo.”
20
15 maio. Nos esseva al sud extreme de Newfoundland.
17 maio. Post circa 500 millias io videva un filo electric al basso del mar.
Americanos faceva le filo in 1866.
31 maio. Le NAUTILUS faceva circulos in le mar, que me multo interessava. Il pareva que illo cercava un loco con alcun difficultate.
Io esseva super le platteforma quando le altitude esseva mesurate, e le capitano diceva, ”Ecce illo. Olim iste nave esseva nominate le MARSEILLAIS e esseva lanceate in 1762. In 1794 le Republica Francese cambiava le nomine. Illo esseva attaccate de un nave anglese. Il es ora septanta-quatro annos al die a iste loco, que iste nave post un battalia heroic prefereva descender al basso del mar con 356 marineros in vice de render.
”Le nomine del nave anglese esseva VENGIATOR,” io critava.
”Un bon nomine!” le capitano diceva.
21
Le NAUTILUS se levava al superficie del mar. Iste momento nos audiva un ruito basse.
”Illo esseva un colpo,” Ned Land respondeva.
Io ja habeva vidite le nave. Illo veniva proxime al NAUTILUS.
Pro le velas e le talia,” le canadiano diceva, ”io suppone que illo es un homine de guerra.”
Le nocte quando nos esseva prisioneros in le cella in le medietate del Oceano Indian, esque ille non attaccava un nave? Le homine interrate in le corallo - esque ille non esseva un victima?
Le capitano diceva con ira, ”Descende, vos e vostre companiones, descende!”
Io me univa con Ned e Conseil.
”Que nos fugi!” io critava.
Un ruito ben cognoscite me diceva que aqua curre a in le receptaculos, e post poc minutas le NAUTILUS esseva sub le superficie del undas. Il esseva troppo tarde pro ager.
Le NAUTILUS, pulsate per le poter de su motor, passava per le corpore del nave como un agulia per panno!
Postea le massa obscur dispareva, e con illo su equipa morte.
22
Postea io non pote determinar como le tempore passava. Alcuno habeva stoppate le horologios in le nave. Il pareva que le noctes e dies non functionava regularmente, como in le areas proxime al polos.
Un matino io subito me eveliava. Ned Land se appoiava super me, dicente in un voce basse, ”Nos va fugir. Si illes me surprende, io me defendera; io fortiara les occider me.”
”Nos insimul morira, amico Ned.”
Io espaventate hastava per le bibliotheca, ascendeva le scala e montava le barca.
Le canadiano comenciava a laxar le vites, que nos teneva al nave submarin.
Nos subito audiva un ruito. Voces alte appellava le un al alt
ere. Esque illes nos discoperiva?
”Le vortice! Le vortice!” Nos sapeva que al tempore del undas alte le aquas trappate inter le insulas de Feroese e le Lofoten curre con violentia, formante un vortice, que nulle nave pote escappar.
Le barca, lacerate ab su loco, esseva jectate a in le vortice.
Mi capite colpava un pecia de ferro, e con le choc violente io perdeva le conscientia.
23
Quando io me retornava a conscientia, io jaceva in un casa de un piscator al Insulas Lofoten. Mi duo companiones, san e salve, esseva proxime a me.
Ma que ha evenite del NAUTILUS?
Si le capitano Nemo ancora habita le oceano, su patria adoptate, que le odio sia removite ex su corde salvage! Que le pensatas super tante meravilias estingue su spirito de odio! Si su destino es estranie, illo es anque meraviliose. Esque io mesme lo non ha comprendite? Esque io non ha alcun experientia de iste vita innatural?
.png)
No comments:
Post a Comment