per H.G.Wells
(Condensate)
Le homine con le facie con un vulnere ancian se appoiava supra le tabulo e reguardava mi bouquet.
Ille diceva, ”Nulle genere nove? Io cercava le insula de istos ante vinti-cinque, vinti-septe annos. Io esseva al Indias del Est duo annos e a Brasil septe. Io alora viagiava a Madagascar.”
Io diceva, ”Io cognosce un poc exploratores. Pro que vos ha laborava?”
”Dawsons. Esque vos ha audite le nomine Butcher?”
Io diceva, ”Alora, vos es le homine qui les accusava in un processo pro le paga de quatro annos - illes vos abandonava a un insula. Como isto occurreva?”
”Alora, esque vos ha audite del Aepyornis?”
”Illes habeva un osso del gamba superior de proximemente un metro.”
”Quando trovava illes iste ossos?”
”Ante tres o quatro annos - ’91.
”Io ha los trovate ante vinti annos. Un laco in le foreste novanta millias al nord de Antananarivo. Il ha qualcosa in le aqua que impedir le decadentia. Illo odora como oleo. Nos cercava le ovos, io con duo nativos, e trovava anque le ossos. Le ossos esseva fresc. Un del obreros nigre lassava un cader. Illo esseva dulce, como recentemente ponite, con su matre morte ante forsan quatro centos annos. Ille diceva que un millepedes le mordeva. Io esseva enoiate pro le obrero qui lassava le ovo cader. Io le batteva un poco.
”Nos los poneva in le barca, e postea io vadeva al tent pro facer caffe. Io audiva un genere de crito post me, e ecce illos in le barca, forsan vinti metros ab le litore. Totevia io habeva un parve pistola in un tasca.
”’Retorna se!’ diceva io, lo monstrante.
”Illes critava qualcosa, e io tirava. Illes rideva. Io de novo essayava, e un essayo tertie. Un cadeva a in le aqua, totevia le altere se celava in le barca.
”Il habeva nihil salvo natar post ille malgrado le squalos.
”Quando io le attingeva, le stellas esseva in le celo. Io veniva al fin posterior e lo tirava a basso. Totevia ille non se moveva. Quando le matino veniva, io videva que ille moriva. Le tres ovos e le ossos jaceva in le medio del barca, un receptaculo de aqua e un poc caffe e bisquites. Io me addormiva con un jornal pro un copertura.
”Io flottava durante dece dies. Durante le sexte die, un nave passava un medietate de un millia proxime a me, totevia il habeva musica alte in illo. Le die sequente io rumpeva un del ovos del Aepyornis, e me sentiva felice que illo es satis bon a mangiar. Io aperiva le secunde ovo al octave die.
”Alora le insula veniva. Io debeva remar tanto forte como io poteva con mi manos e pecias de scalias pro attinger le loco. Io prendeva le tertie ovo e lo poneva a un loco supra le linea del aqua e in le sol.
”Io habeva soniate de Antananarivo. Alora io memorava ubi esseva io. Il habeva undas, le quales rolava verso me, como si illos volava mangiar me. Alora io pensava super le barca, e io curreva a illo durante que le aqua flueva de novo al mar; totevia le cosa esseva via. Io me demandava del ovo, e palpava le cammino a illo. Io me sedeva juxta illo e lo teneva pro calor.
”Le tempesta esseva via ante le matino. Con duo arbores le un proxime le altere, io faceva un refugio de tempestas. E ille die le ovo se aperiva. Un capite brun e parve me reguardava.
”Ille esseva un amico agradabile in le principio, le grandor de un parve gallina. Io te dice que Robinson Crusoe non dice satis super su solitude. Nascer tres centos annos post le tempore esseva nihil a ille. Io dice, ’Io gaude a vider te, Homine Venerdi!’
”Ille sovente stava juxta me e reguardava durante que io capturava pisces, e nos habeva toto in commun.
”On quasi poteva vider le crescer. Io me amusava, nettante le insula con conchas e scalias de generes diverse. Io poneva INSULA DEL AEPYORNIS circum le loco con grande litteras. Perdente le prime plumas, ille comenciava a devenir belle con un cresta blau e plumas verde al posterior.
”Circa le fin del secunde anno, nostre paradiso se inverteva. Venerdi alora habeva un altitude de quatro metros con un capite grande como un hacha.
”Al fin un tempore veniva quando mi pisca esseva bastante mal. Quando io capturava un sol pisce, io lo voleva pro me. Ille lo sasiva, e io colpava su capite pro facer lo cader.
”Ille me dava isto in le facie.” Le homine indicava su vulnere. ”Io curreva al mar e vadeva a in le aqua quasi usque mi capite. Ille stoppava al aqua, nam ille non amava le aqua.
”Io non conta tote le favores, que io faceva pro de novo satisfacer le ave. Io passava un medietate de mi tempore on le mar, le altere in le arbores. Il habeva iste animal extincte promenante al insula como un duce, e io non pote lassar un pede a illo.
”Totevia io trovava un maniera de occider le. Illo es un arma de America del Sud. Io junge tote cordas de pisca le un con le altere a faceva un corda forte, un longitude de quatro metros, e io attachava duo roccas al fin de isto. Io girava super mi capite e lassava isto volar contra ille. Le prime vice io falleva, totevia le secunde le corda capturava su gambas e volveva circum illos. Ille cadeva. Io veniva del aqua e comenciava a colpar su collo con mi cultello.
”Io non vole memorar illo, mesmo ora. Con le tragedia, solitude veniva a me. Un belle die un homine navigante in un nave con velas voleva apprender si mi insula ancora existeva.
”Io vendeva le ossos a un certe homine nominate Winslow, e ille dice que ille los vendeva a un altere.
”Totevia illo esseva un cosa estranie evenir a un homine, nonne?”
_(14777092562).jpg)
_by_Wallace_Blanchard.jpg)