Le Imperio de formicas

        per Rudyard Kipling

        

I

        Quando Capitano Gerilleau recipeva instructiones de conducer su nove nave con cannon, Le Bejamin Constant, a Badama al bracio Batemo del Guaramadema e assister le habitantes contra un extension de formicas, ille pensava que le autoritates rideva de ille.

        Ille diceva, "Que pote un 'omine faceva a formicas? Illos veni, illos parti."

        Holroyd diceva, "Illes dice que istos non parti."

        Holroyd se sedeva super le ponte del nave in le calma del vespere. Illes esseva a puncto de viagia de sex dies secundo le Fluvio del Amazonas, circa 900 kilometros del oceano. Ille comenciava a pensar que le homine de facto esseva un animal rar e habeva un controlo debile de iste terra.

        Holroyd alora industrialmente apprendeva le espaniol, totevia ille esseva a le nivello de presente-substantivo. E le sol altere persona qui habeva poc parolas del anglese esseva un obrero nigre de furno, e ille los habeva totemente mal. Le secunde commandante esseva un portugese, da Cunha, qui parlava le francese, totevia illo esseva un genere de francese differente del francese que Holroyd apprendeva a Southport.

        Le tempore como toto in iste mundo meraviliose habeva necun aspecto human. Illo esseva calide durante le nocte e die, e le aere esseva vapor, olfaciente de vegetation putride. E le alligatores e le aves estranie, le muscas de generes e grandores diverse, le scarabeos, le formicas, le serpentes e le simias pareva demandar se que humanos faceva in un loco que habeva necun gaudio in le lumine del sol e necun frigido in le nocte.

        Un nocte illes dansava con feminas creol, qui trovava le espaniol de Holroyd, le qual habeva ni passato ni futuro, sufficiente pro illas.

        Totevia Gerilleau apprendeva cosas super le formicas.

        Ille diceva, "Illes es un genere nove de formicas. Grande. Cinque centimetros! Alteres plus grande! Le formicas veniva a lor casa postmeridie. Illes fugi. Le filio - ille entra. Le formicas combatte. Durante le nocte ille mori, como un serpente le mordeva."

        Ille diceva super le parve obreros formica que se colligeva e combatteva e super le obreros grande que commandava e reger.

        Gerilleau diceva, "Iste formicas ha grande oculos. Illos remane in le angulos e spectava lo que tu face. Illos picca. Il ha veneno in illos."

        Ille le lassava, e Holroyd curava le morsuras de insectos super su manos e sol pensava.

        Ille se sentiva secur que un die venirea quando ubique circum le terra esserea arratro e cultura, ferrovias e bon camminos e securitate ordinate. Ille ora dubitava. Si le formicas comenciava a tener scientia como humanos habeva tenite per libros, usava armas, faceva grande imperios...?

        

II        

        Il esseva circa meridie quando illes incontrava un canoa coperite.

        Le Santa Rosa a prime vista non appareva abandonate; ambe velas esseva levate e pendeva in le calma del meridie, e il habeva le figura de un homine sedente al parte anterior. Un altere homine appareva dormiente, le facie al ponte.

        Quando le nave approchava le latere, le canoa se rolava un poco, e le figura del homine anterior cadeva como si le articulos falleva.

        Le capitano diceva, "Esque vos lo videva?"

        Holroyd diceva, "Morte!"

        "Videva vos le facie per 'asardo? Illo esseva - io ha necun parolas."

        Le nave se tornava, navigava parallel al canoa, e lassava su barca cader con da Cunha e tres marineros.

        Holroyd observava que le plancas de ponte medie habeva maculas nigre movente.

        Ille diceva, "Capitano, ha vos vostre binoculo?"

        Il pareva a ille que ille esseva un multitude de grande formicas nigre, multo como formicas ordinari excepte in grandor e le facto que poc plus large de illos portava un specie de vestimentos gris. Le capite de da Cunha appareva super le latere del barca.

        Gerilleau diceva, "Tu debe entrar."

        Da Cunha diceva que illos esseva plus grande que tote altere formicas que ille videva jammais. Circa un de vinti esseva multo plus grande que le alteres e con un capite plus grande.

        Le capitano diceva, "Il es tu deber a entrar."

        Da Cunha pareva preste a refusar.

        Holroyd diceva, "Io crede que iste homines esseva occidite per le formicas."

        Le capitano critava irate, "Io commandava que tu entra."

        Da Cunha ageva con corage, dava un salute militar e ascendeva le ponte del Santa Rosa.

        Holroyd videva que le formicas fugiva ante le scarpas de da Cunha.

        Le Santa Rosa, como illes esseva de accordo, esseva abandonate; totevia ille esseva troppo plen con formicas, dunque homines non poteva remaner in illo - illes debeva tirar lo. Da Cunha vadeva anteriormente pro prender e ligar le corda, e le marineros in le barca stava pro adjutar le.

        Holroyd videva que multe formicas - illos pareva portar cargas estranie - se moveva in gruppos de un puncto de obscuritate in un altere.

        Illos insimul avantiava. Le locotenente subito critava e blasfemava, e batteva su gambas. Ille critava, "Io es pungite!"

        Ille subito saltava al aqua.

        Le tres homines in le barca le tirava ex le aqua e le apportava al nave, e in le nocte ille moriva.

III

        Holroyd e le capitano sortiva le cabana, in le qual le corpore inflate del secunde jaceva. Illes stava al fin del nave, reguardante le canoa mal que illes tirava.

        Gerilleau se plangeva, "Alcuno debeva entrar le canoa. Esque nos debe sempre fugir ab iste formicas quando illos appare?"

        Il habeva un silentio longe.

        Ille subito diceva con ira, "Cata formica in le canoa - io los  ardera vivente! Que on debe facer?"

        Le idea placeva a tote le marineros, e totes alacremente adjutava; illes tirava le corda al nave, lo secava e lassava le barca cader, e ardeva le Santa Rosa con petroleo. Le canoa tosto felicemente brillava in le profunditate del nocte calide.

        Que on debe facer? Iste question se retornava le die sequente, quando le nave con cannon attingeva Badama.

        Iste loco con domos e cabanas con tectos de herba e un molino vetule de sucro pareva multo calme in le calor del matino, e monstrava necun signo de homines vivente.

        Le aure a linguas de Holroyd audiva qualcosa de armas.

        Illes prendeva le barca e le binoculo e vadeva pro examinar le loco. Illes videva un numero de grande formicas, le quales stava e appareva a reguardar les. Holroyd opinava que ille videva parve muros de terra inter alcun domos. Illes videva un skeleto human, multo pur e brillante, jaciente super le terra.

        Gerilleau diceva, "Enviar un partita a examinar es impossibile - impossibile."

        Un tempesta subito eveniva, e postea le nocte deveniva bellemente placente e calme, e totes dormiva super le ponte - excepte Gerilleau, qui se rolava e parlava in susurros. A un bon hora del matino ille eveliava Holroyd.

        Le capitano diceva, "Io ha decideva! Io discargara le cannon!"

        Illes colpava e destrueva le molino de sucro.

        Ille diceva al Holroyd, "Isto es van. Totalmente van."

        Postmeridie le nave de novo comenciava navigar secundo le rivo. Durante le vespere un partita de marineros prendeva le corpore del secunde e le interrava proxime al rivo, ubi le formicas nove non appareva.

        

IV

        Io audiva pecias de iste historia de Holroyd quasi ante tres septimanas.

        Ille se ha retornate a Anglaterra con le idea, como ille dice, de prevenir gente super illos "ante que il essera troppo tarde". Ille espaventabilemente declara, "Istes es formicas intelligente."

        Illos ha ganiate victorias extraordinari. Le tote ripa del sud del riviera Batemo, quasi sexanta millias, illos ha in lor possession; illes completemente ha pulsate humanos via, prendeva fermas e villages, e ha entrava e capturate al minus un nave. Il pare que lor veneno es similar al veneno de serpentes, e il es multo probabile que illos lo face.

        Ante 1920 illos esseva al medietate del Amazon. Io calcula que 1950 o '60 essera le plus lente pro le discoperta de Europa.

        

Juste 2025-03

         J U S T E

        per gratia
        
== 2025 == martio ==

        LE ARBORES QUE CAMBIAVA LE MUNDO 

https://lutheranspokesman.org/2024/03/01/the-trees-that-changed-the-world/

        Ante multe seculos nostre genitores incontrava un arbore e faceva un decision, le qual cambiava toto. Illo esseva le Arbore del scientia de bon e mal, e lor decision esseva mangiar le fructo prohibite.
        

        GENESIS 2: 16 De tote arbores del jardin vos pote liberemente mangia; totevia del Arbore del scientia de bon e mal vos non debe mangiar, proque in le die que vos mangia de illo vos certo morira.

        
        Post isto in loco de vita esseva morte; e le umbra del morte se diffundeva supra toto. In loco de gaudio esseva dolor. In loco de sanitate esseva maladia. In loco de in vita facile esseva labor difficile. In loco de harmonia esseva pena. In loco de justitia esseva mal. Ecce le prime arbore que cambiava le mundo.
        Alora post 4000 annos un arbore in le forma de un cruce esseva levata. Iste arbore esseva le loco de un grande cambio pro le mundo morte, un cambio retro de lo que occurreva con le prime arbore.
        

        I PETRO 2: 24 [Le Filio de Deo] mesme portava nostre mal in Su corpore al arbore, dunque nos, qui moriva a nostre actos mal, poteva viver pro justitia - per cuje vulneres vos esseva de novo san.

        GALATAS 3: 13 Christo pagava pro nostre judicamento secundo le lege, deveniente le judicamento pro nos, proque il es scribite: Judicate es totes qui pende de un arbore.

        
        Deo dava libertate a totes dunque, de ubi le morte se levava, la le vita de novo pote levar se.

Juste 2025-02

          J U S T E

         per gratia

         

== 2025 == februario ==

        LE FELICITATE DEL MORTE CHRISTIAN 

lutheranspokesman.org/2024/02/01/in-the-blessedness-of-a-christian-death

        

        I THESSALONICENSES 4: 13 Nos non dole, mesmo como alteres qui ha necun spero.

        Si nos non haberea spero, si le morte esserea un cavo sin basso, le morte esseva un cosa espaventabile. A causa de nostre culpa, morte esserea un partita ab nostre vita pro comenciar le multo pejor suffrer del inferno. 

       Totevia Deo nos non lassava a tante stato impotente. Ille nos si amava, que Ille inviava Su sol Filio, que Ille nasceva de un virgine pro acceptar nostre loco sub le lege; in vice de nos Ille habeva un vita sancte in le geo, e in vice de nos Ille suffreva tote le dolores de inferno.

        Proque Ille de novo se levava ex le mortes, nos ora ha le spero, que nos de novo essera levate. Per le morte nos va al celo, como Sancte Paulo dice:

        II TIMOTHEO 4: 8 Il es immagazinate un corona de justitia, le qual le Senior, le Judice juste, me dara a ille die; a non a sol me, ma a totes qui ama Su apparentia.

        Per fide nos dice con Sancte Paulo:

        I CORINTHIOS 15: 55 O Morte, ubi es tu picco? O tumba, ubi es tu victoria? 56 Le picco del morte es culpa, e le potentia de culpa es le lege. 57 Gratias a Deo, qui nos donava le victoria per nostre Senior Jesus Christo.